Sint Pieter.
Hier in Maastricht ga ik met zekere regelmaat naar Chalet Berglust,
een fraai gelegen en uitstekend restaurant halverwege de Sint Pietersberg, met
uitzicht over de stad.
Uitzicht over Maastricht vanaf Chalet Bergrust op de Sint Pietersberg |
Afgelopen week dronk ik daar koffie met enkele vriendinnen en
vrienden en het gesprek kwam op de viering van Pakjesavond; bijna allemaal
hebben we kleinkinderen of kleine kinderen. Het gesprek ging over gerecyclede
cadeautjes en de jammerlijke overvloed aan plastic weggooispeelgoed. En over de
rolbevestigende rommel die nergens voor dient, zoals het oorlogs- en vechtmateriaal
voor jongetjes en de huishoudartikelen in miniatuur voor meisjes.
Toch komt het daar helaas in het dagelijks leven ook op
neer, dat mensen die rollen op zich nemen. En waarom jongetjes-mannen speelgoed-drones
maken of meisjes-vrouwen een nieuwe stofzuiger voor hun verjaardag vragen is
mij een raadsel. Ik prijs me gelukkig met een kleinzoon die een Barbie met hoge
hakken aanwijst als we lang een speelgoedwinkel lopen; mijn kleindochter gaat
voor een trapauto, prima keuze voor een onafhankelijke mini-vrouw zou ik zeggen.
Hoe dan ook had niemand het over het niet meer kunnen van
een Sinterklaas met de slechte naam die bisschoppen hebben op het gebied van
actief misbruik of het hanteren van doofpot-hoofddeksels. Eigenlijk had ik dat wel
verwacht in zo'n zeer katholieke streek als Zuid-Limburg, waar zoveel getraumatiseerde
mannen ( en vrouwen) met hun niet te tillen ervaringen van het seminarie of de
kostschool rondlopen.
De heisa in de media over Pedro, zoals ie bij ons heette en
zijn donkere uiterlijk, zijn vrolijke krullen en zijn intelligente grappen heb
ik geheel aan mij voorbij laten gaan. En mijn gezelschap eigenlijk ook.
Helaas zijn koemelk, gluten en suiker verboden goedjes voor
velen, vreselijk veel mensen zijn allergisch voor voedingsstoffen en
toevoegingen maar daar hoor je de goegemeente zelden over. Lijkt me trouwens
wel een mooie taak voor een commissie van de Verenigde Naties, het internationaal
verbieden van het internationaal toegestane gebruik van alle soorten gif in
voeding voor kinderen en volwassenen. Me dunkt dat die meer slachtoffers eisen
dan Pedro.
Hoe dan ook, als Dordtse heb ik een goede herinnering aan
Klaas de Witt, niet zo genoemd uit racistische overwegingen, ook al weet je dat nooit zeker. Mijn kleinkinderen heb ik het versje geleerd uit mijn
geboortestad:
"Hier ziet u Johan en Cornelis de Wit, de ene staat en de andere zit." |
En denkende aan de Sint Pietersberg hadden wij, mijn
kleinkinderen en ik de Playmobiel poppetjes al snel bijgewerkt:
"Sint Pieter en Klaas de Witt, de ene loopt en de ander zit" |
©Gavi
Mensch
Maastricht,
8-11-2013
All rights
reserved 2013
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten