donderdag 27 december 2012

Lichtje in donkere tijden.

.

Enkele maanden geleden werden er langs de weg waaraan ik woon nieuwe lantaarnpalen geplaatst, dit in het kader van het legen van de subsidiepot waarschijnlijk; de (nog niet zo) oude verlichting was niet echt anders en deed het nog goed.

Er werd een lantaarnpaal geplaatst tegenover mijn huis aan de andere kant van de weg; dit vanwege het zigzag plaatsingsontwerp. Helaas op eigen grond en de eigenaar, mijn overbuurman, was het daar niet mee eens. Dus werd enkele maanden later de paal verplaatst naar mijn kant van de weg. Simpel: een putje graven voor de paal en de aansluiting zoeken en verbinden. Daartoe werd op de stoep een kuil gegraven, dicht gegooid, opnieuw gegraven, dichtgegooid, opnieuw gegraven, dichtgegooid en zo enkele dagen per week gedurende een maand. Soms met vijf man tegelijk, soms met twee of drie, soms met opzichters en onderopzichters. De elektrische aansluiting voor de reeds geplante lantaarn was onvindbaar en bleef onvindbaar.

Ongeveer 10 dagen met gemiddeld 4 man (en hun ongelooflijke pauzesysteem) à 7,30 uur (aanwezigheid) per dag is een kostbare geschiedenis. Een kleine 300 manuren, graafmachines, drilboren, vracht- en kiepauto's, herrie en ander ongemak.

Ik doe even een natte-vinger-berekening. 300 x gemiddeld 15 euro (bruto?) is 4500 euro, mooie prijs voor een lichtpunt, alleen het punt want de lantaarn is niet in de prijs inbegrepen. Berekenen we de schade van de bedrijven waar men via de parallelweg niet kan komen, dan zou het bedrag best eens kunnen oplopen tot 10.000 euro voordat het lampje ook werkelijk brandt.
Nu zijn ze de stoep en de straat weer aan het sluiten.

Morgen gaan ze de straat helemaal openbreken, op donderdag en dan op vrijdagmiddag weer dichtgooien, dan begint het weekend. Hopelijk hebben ze dan het aansluitingskabeltje gevonden.

Maar ik vrees het ergste.




PS Gemeentes zouden meer toezicht moeten houden op de arbeidsomstandigheden en de veiligheid van de 'veldwerkers'. Geen brillen op bij het opensnijden en boren van asfalt, geen gehoorbeschermers, geen goede wegafzetting. Wel doordrammen dat er om de 25 meter een lantaarnpaal moet staan, hoe dan ook, voor de veiligheid! Vreemd.







©Gavi Mensch
Zuid-Limburg BV, 14-3-2012
.

zondag 23 december 2012

Bondgenoten


.


Ze is al maanden bezig om haar verloren stukje een plek te geven, mijn kleindochter.
Soms lijkt het dat alleen dingen leren en opgevoed worden een deel van haar leven zijn. 
Ze heeft zich eerst maanden aan de benen van haar moeder vastgeklemd. Die had haar broertje aan de borst en wat kun je anders doen dan jezelf voel- en hoorbaar maken. Niemand deugde echt, alleen Mama. Met Papa kon ze wel dollen, die geeft geen borst. Maar tegenwoordig geeft hij wel prakjes aan de baby.
Nu zijn de zaken nog anders geworden.

Blanca is zindelijk, kan alles zelf, heeft zelfs haar heerlijke troost-speentjes ingeleverd en onvrijwillig afgeschaft. Persoonlijk zou ik daarmee gewacht hebben tot haar broertje van de borst af was, maar ik houd erg van symbolische acties en word (soms terecht) uitgelachen.

Mijn grootmoeder neigingen tot ouderlijke ongehoorzaamheid onderdruk ik. Maar niet altijd kan ik correcties van mijn dochter en schoonzoon voorkomen. Daarom neem ik mijn kleindochter het liefst mee op avontuur. Plassen trappen, ganzen voeren uit de hand, worteltjes delen met de geiten, ik een hapje jij een hapje! Ook bladergevechten en keihard zingen in de auto. Allemaal dingen die opvoedende ouders niet kunnen doen.

Gisteren heb ik opgepast op mijn vrolijk tweetal. Dat wil zeggen, ik heb er geluncht en gewacht tot ze klaar waren met hun middagslaapje. 


Mijn kleinzoon is al snel wakker, die doet hazenslaapjes. Hij trekt aan mijn haar, probeert mijn ogen uit de kas te krijgen en doneert prachtige grijnzen en lachjes met geluid. 
Zodra hij gaat mekkeren leg ik hem in de box met speen en deken. Binnen enkele seconden slaapt hij weer.


Daarna wordt mijn kleindochter wakker en roept. Als ik om de hoek van de deur kijk, lijkt ze helemaal blij. Ze hoeft even niet te doen alsof. Ze hoeft geen strijd te leveren. Geen theater te maken. En ze weet dat.
Ik laat haar de trap af klauteren en prijs haar de hemel in. En als zich aangekleed heeft, gaan we vingerverven en stickers plakken. Niet leuk meer? Dan gaan we kleuren en kleien. Alles wat zij wil. Ik ben er voor haar.
En als haar ouders thuiskomen met mijn auto, doen we de jassen aan en vertrekken. Wij gaan beren kijken! En shoppen.

In de beroemde zaterdagmiddag-file naar het winkelcentrum, tellen we verlichte kerstbomen en teken ik beren op de beslagen ruiten. En we zingen. En steken onze tong uit tegen 'zuurpruimcollegafilerijders'. En we lachen.

Bij het winkelcentrum huren we een boodschappenlimousine en rennen met 45 km per uur door de regen naar binnen. Daar is alles kerstbomen en kerstballen. We kijken naar chocoladekerstmannen, ananas en mandarijnen en speelgoedvogels, allemaal benodigdheden voor een vredige kerst. Dan gaan we op avontuur. De opstelling van de bewegende ijsberen, pinguïns, wolven en zeehondjes in het sneeuwlandschap is helemaal naar onze zin. 

Mijn kleindochter kijkt haar ogen uit, huilt als de wolven en bromt als een baby ijsbeer. Ze kan alles benoemen in twee talen en oogst daarmee bewondering van omstanders. We zingen van twee beren die krentenbroodjes smeren. En niemand die vindt dat ik voor gek sta.

Dan durven we met de limousine op de rolbaan naar beneden terwijl boven ons hoofd een kerstmannetje razendsnel heen en weer fietst op een slap koord.
Beneden kan Blanca vanuit de limousine in de vakken kijken; lopend ziet ze slechts de onderkant overal van. Haar keuze valt op een kerstvogel, goede keuze! De haarspeldjes met de gillende kleuren en glitters kan ik nog net terughangen. Ik zeg dat Mama dat niet mooi vindt, inclusief knipoog. Volgens mij begrijpt ze dat en grijnst. Oh ja, Blanca is net 2 1/2 jaar oud.

Bij de kassa staat de chocoladekerstman. Hoe ze weet dat daar chocolade in zit, is me een raadsel. We betalen en gaan boodschappen doen. Bij AH staat een zingend rendier dat haar goedkeuring helemaal kan wegdragen; ze zingt Jinglebells mee in vlekkeloos Engels. De mevrouw die taart laat proeven geeft haar een flink stuk. Ik ruil het snel om voor een klein stukje vanwege 'zoete melkproducten met mate'. Ze eet het zelfstandig op, met een vorkje, zonder morsen en weer oogst ze complimenten.
Ik voel me alsof ik met háár mee mag.

Dan zeg ik dat we weer naar huis gaan. "Niet naar huis", zegt ze heel beslist, "naar Oma!" 
Ik probeer mijn gestreelde ego te kapittelen en geef Mama het voordeel van de twijfel. Ik zeg dat Mama gaat huilen als ze niet terug komt. En Papa en Óscar ook.
Ze kijkt me aan met een oudemensenblik. Even knijpt ze haar ogen samen en zegt dan iets harder: "Niet naar huis, niet naar Mama, niet naar Papa en niet Óscar, naar Oma."
Dat is een hele lange opsomming voor een 2 1/2 jarige. Ik lach niet, ik neem haar serieus. Dus zeg ik, met een beetje verdrietige blik, dat ze een andere keer bij Oma mag logeren. Ze troost me en zegt: "Niet uilen Oma" en aait over mijn wang.
Dan moet ik lachen en zij ook en we doen een high-five. 

Thuis gekomen probeert ze het 'bij Oma' nog een keer uit op Mama, maar als die ook 'een andere keer' zegt, geeft ze zich gewonnen.....denken we.

Het avondeten met bietjes gaat ze evenwel niet eten. Echt zeer beslist niet! Mama probeert het met de uitvinding 'snoepjes-eten'. Papa probeert het met een niet overtuigend: "Mmmm lekker".
Haar wraak is zoetig en donkerrood. Ze gaat voor de kip, maar de bietjes zijn voor haar broer, zij eet dat niet.

Als Mama en Papa allebei de kamer uit zijn, pak ik haar bordje en zoek een groot stuk biet uit. "Mag ik die opeten, alsjeblieft?" vraag ik met een uitgestreken gezicht. Ze kijkt mij vorsend aan. Ik wacht niet op het antwoord, steek het in mijn mond en prijs de spijs al kauwend. Ik zeg dat je er spierballen van krijgt en prik wat biet met een stukje kip aan de vork. Ze voelt aan mijn arm en doet haar mond open. 
Op dat moment kijkt haar vader om de hoek van de deur en zegt streng dat ik haar niet mag voeren. Ik kijk streng terug en vrolijk naar mijn kleindochter. 

Ze eet de hap op, eerst met wat moeite. Dan gaat als een speer het hele bordje leeg. Ze rent naar haar moeder om het lege bord te laten zien. Ik moet van mijn dochter mijn mond laten zien, maar die is echt niet rood. 
En high-five is de beloning.
Blanca en ik lachen maar eisen voor haar het beloofde stukje chocolade.

Dan ga ik naar huis, alleen, zonder mijn kleindochter die tevreden met haar broertje in bad drijft.



Soms moet je even een bondgenoot hebben om je zaak duidelijk te maken.



© Gavi Mensch
Maastricht, 23-11-2012.
All rights reserved 2012

.

woensdag 12 december 2012

Domme krachten


.





Het is allemaal anders, minder en lager, veelal dommer en brutaler.
Niet precies waar je het voor doet. Hard werken, goed opvoeden, kwaliteit proberen te leveren op alle vlakken. Het is een eenzame strijd. We zijn maar met zo weinigen.

Dit wordt een wat arrogant stukje; als je daar niet doorheen kunt kijken, kun je nu beter stoppen.

Iets wat ik nooit gedaan heb doe ik nu: 's nachts, piekeren. Nooit is niet helemaal waar. Ik piekerde wel eens hoe ik van mijn kleine salarisje twee kinderen moest grootbrengen. Hoe ik aan het eind van de maand toch dat tientje kon overhouden voor calamiteiten. Tot nu toe is dat gelukt maar niet zomaar.
                                           
Zuinig zijn was troef. Weinig voor mij, alles voor de drie musketiers. Mijn kinderen hebben eigen levens, zijn selfsupporting en hebben de juiste instelling  Ze kunnen, net als ik, lezen en schrijven, rekenen en zijn veelzijdig en creatief, intelligentsia met een open blik. Ze spreken minimaal drie talen vloeiend. En elke oprisping van een populaire narrow mind kan ik nog steeds weerleggen en hopelijk sturen.

Tegenwoordig lig ik wakker van de hoeveelheid idioten om me heen. Ongebreidelde egootjes, nitwitten met een blik van 'dat doe ik even', beneden gemiddeld intelligent, weinig ontwikkeld, onbereisd en niet belezen.


Zo'n MP als Mark Rutte, heeft hij wel eens ergens anders gekeken? Hoe het daar werkt? Iets van de grond af opgebouwd? Ik vrees van niet. Ik vind het een domme papegaai die zijn ambtenaren napraat, zelf geen mening heeft en zich heen en weer laat duwen. En slecht zijn talen spreekt, slecht rekent en veel jokt.
De meeste ministers zijn van hetzelfde laken een pak. Ondeskundig, egotrippend, star en narcistisch. Veel politici kunnen zich bij die groep voegen, dezelfde makelij. En zo ook zorgbestuurders, schoolleiders, directeuren van vastgoedcorporaties. Zakkenvullend en vriendendiensten verlenend.

'Gelukkig' vallen ze niet op noch in Europa noch in de rest van de wereld; het charisma, het normbesef, de eerlijkheid, de empathie en het IQ en EQ van de 'machtigste 'luitjes is middelmatig, als het dat niveau al haalt. Liegen en bedriegen, roven en valse beloftes, het is aan de orde van de dag. Een walgelijke maatschappij is het resultaat.

We zijn middelmatig geworden, las ik in de krant vanmorgen.
De besten moeten zich aanpassen aan de middelmaat. En de middelmaat is een maat die elke dag een tree lager komt te staan. Om op te vallen kun je nog hard gaan schreeuwen zoals de populistische ultra-rechtsen, de fascisten en racisten en de reli- en andere fanatici. 
Maar hoe harder ze gaan schreeuwen, des te meer laten ze zien hoe kort hun stof is.
Het laken voor dat pak is nog niet toereikend voor een korte broek.

Veel machthebbers spelen met ons leven en de inhoud ervan zoals kleine jongetjes met autootjes spelen. Hard tegen elkaar aan botsen, tegen de muur op rijden en dan gierend van de lach 'KNAL' zeggen; nooit hoor je 'KIJK UIT'.

Ze kijken niet vooruit. 
Ook de politici niet.
Dat we geen schulden mogen nalaten voor de volgende generaties is de grootste onzin die er is. 
We (de meesten van mijn leeftijd) hebben het land schuldenarm gewerkt, we zijn zuinig geweest, hebben gespaard van kleine salarissen. Huis afbetaald, schulden hebben was (en is ) niet handig.

'Knal', zegt de middelmaat, 'jullie zijn stom, als je schulden had gehad had je minder belasting hoeven betalen'. De wereld op zijn kop. Ik werk nu om de schulden van anderen ook nog weg te werken.
Ik protesteer dus op mijn manier.

Heel mijn leven het goede voorbeeld moeten geven. Aan lastige broertjes, aan medewerkers, aan mijn kinderen, aan de buren, aan collega's, aan patiënten, aan leerlingen, aan klanten.
Een taak die ik serieus genomen heb en waar ik trots op kon zijn. Niet altijd gelukt maar wel altijd nagestreefd. Nu bestraft!

Is het zinloos geworden om te proberen om de dingen zo goed mogelijk te doen?
De middelmaat om me heen maakt dat ik me steeds eenzamer ga voelen. Ik zal ook wel niet de enige zijn. Van mijn mensen hoor ik dezelfde klachten als hierboven. Populisme rekent op dat soort gevoelens maar aangezien populisten heel eenzijdig en vrij dom zijn, vervliegt hun boodschap voor deze in mijn buurt is.

Ik ben domme mensen spuugzat.
Ik heb weinig aansluiting, dat ligt geheel aan mij.
Ik hoef geen tv te kijken want over het algemeen erger ik me rot aan zoveel dommigheid.
De kranten lees ik nog, als er ten minste iets leesbaars in geschreven staat. Gebral lees ik ook niet. Ongecheckte feiten check ik meestal maar zelf.

Ik kan nog genieten van een spitse column, van aangrijpende muziek, van een goede film en van bijzondere kunst, van intelligente humor en van een goed geschreven boek. Ik geniet van mijn kinderen en kleinkinderen, van het geluk van anderen, van mijn vriendinnen en vrienden. Wat dat betreft prijs ik mij zeer gelukkig.

Helaas is het in mijn omgeving allemaal anders, minder en lager, veelal dommer en brutaler.
Ik ben er niet blij mee, dat is duidelijk!




©Gavi Mensch
Nederland BV,12-12-2012




maandag 3 december 2012

Wel alle EPD links op een rijtje !


Wilt u nog steeds een EPD? Of alleen een chip op een pasje waar per keer uw medisch dossier opgeslagen en afgelezen wordt, nooit zonder uw toestemming dus? Waarom is dit toch zo moeilijk te realiseren? Omdat er teveel meelezers zijn? Met toestemming van wie?
Huiveringwekkend, men beschikt over de middelen die u meer of minder verzekeringswaardig maken; wel of niet behandelen hangt hier ook vanaf? 

Trieste Update 23-7-2014: U bent eigendom van de staat, van Schippers....van wie niet eigenlijk? 
http://nos.nl/artikel/678421-patientgegevens-via-internet-mag.html


UPDATES 10-4 -2014: 
typisch stuntje Schippers, als lobbyiste is ze de eerste die baat heeft bij inzage van onze dossiers:

http://www.zorgvisie.nl/Personeel/Nieuws/2014/4/Externe-commissie-onderzoekt-NZa-1500986W/ 

http://www.nrc.nl/nieuws/2014/04/10/interne-wanorde-bij-zorgautoriteit-medische-gegevens-onveilig-klokkenluider-genegeerd/

http://nos.nl/artikel/634225-klokkenluider-tegen-wil-en-dank.html

http://nos.nl/artikel/634213-alles-stond-op-de-vschijf.html


Update 10-11-2013: bewijs mbt  inzage problematiek en 'fraude' 

http://www.letselschadehaaglanden.nl/blog?page=5





EPD links verzameld naar aanleiding van mijn strijd tegen het EPD. Mijn en uw persoonlijke gezondheidsdossier dat in te zien is door wie daar een goede reden voor heeft... En ook voor wie niet. Ik ben daar tegen! Faliekant! Ik wil zelf bepalen wie mijn uiterst persoonlijke gegevens onder ogen krijgt.




Ik ben niet de enige, veel huisartsen zijn het er ook niet mee eens: 
 v.a. minuut 26.30

Maar het 'abonneren' van patiënten op het EPD gaat huisartsen, apothekers en fysiotherapeuten geld opleveren:






Pag 3 adobe document 









Inclusief audio.







28 september 2012:

58 procent zorgaanbieders aangesloten op LSP
In totaal zijn 3580 zorgaanbieders aangesloten op het Landelijk Schakelpunt, dit is 58 procent van het totaal. Huisartsen (66 procent) en huisartsenposten (84 procent) lopen voorop. Bij de ziekenhuizen gaat het minder hard, slechts 11 ziekenhuizen zijn aangesloten op het LSP.
Dit blijkt uit een meting op 4 september van het VZVZ. Hier een totaaloverzicht van het aangesloten aantal zorgaanbieders: 
·                                 Totaal: 3.580 (58 procent)
·                                 Apotheken: 845 (43 procent)
·                                 Huisartsenposten: 49 (84 procent)
·                                 Huisartsen: 2.683 (66 procent)
·                                 Ziekenhuizen: 11 (12 procent)

Aanmeldingen en opvragingen
Het VZVZ heeft ook gekeken naar aanmeldingen en opgevraagde gegevens. Het aantal aangemelde unieke burger servicenummers komt op ruim 7,5 miljoen. Het aantal aangemelde dossiers ligt op 10,6 miljoen. In de maand augustus werd ruim 41 duizend keer medicatiegegevens opgevraagd en circa 19 duizend keer de huisartswaarneemgegevens.
Online toestemming geven
Zorgconsumenten kunnen vanaf november ook online toestemming geven voor de uitwisseling van hun medische gegevens via de zorginfrastructuur. Het VZVZ wil dan een website beschikbaar stellen waarop burgers met hun DigiD digitaal toestemming kunnen geven.
Bron: Zorgvisie


Begrijpt u?
Met dank aan alle auteurs!
Aanvullingen welkom!

www.mirjamvissers.nl



Update  5-12-12: 


Update  7-12-12:

Update  12-12-12:

Update  13-12-12:


Update  20-12-12:


Update  20-12-12:

Update 26-12-12:

Update 27-12-12:

Update van vorig jaar....niet lezen voor het slapen gaan :

Nog even en dan wordt de standaard gezonde uit het EPD gevist, gekloond en sterft de rest een snelle stille dood?

Update 28-12-12:

Nog een wat ouder blog over EPD in de GGZ. Reken maar dat daar veel in gelezen zou worden!

Mega update 1-1-13:

Update 4-1-13: 
voorbeeldbriefje voor weigering verspreiding persoonlijke gegevens. 


Update 4-1-13:

Update 4-1-13:

Update 4-1-13:

Update 4-1-13:




Alle updates hiertussen zijn hetzelfde: stampvoeterij , (huisartsen )verenigingen die tegen zijn en nog veel meer.




Update 7-2-2013:

Deze moet wel:

Update11-2-13: 


En nog een point of view: 

Update 11-2-2013



http://panopticondefilm.nl/  vanaf minuut 15.00


©Gavi Mensch 
Nederland BV, 3-12-2012

Van een rebelse huisarts en  waarvoor hartelijk dank Dr Dekker!