De tas van Kees is beroemd, er zitten wonderlijke dingen in én zijn in papier verpakte middagboterham. Twee sneden bruinbrood met een plak koek er tussen. Hij is de enige in ons stamcafé die zijn eigen meegebrachte boterhammen daar op mag eten. Omdat hij Kees is, 82 jaar jong en beeldend kunstenaar. Kees verzamelt wonderlijke dingen, hij gebruikt die om zijn 'levenskastjes', persoonlijke stupa's mee op te sieren. Lijstjes, oorbellen en bidprentjes. Houten kralen en zijden bloemen.
Kees is een katholieke boeddhist. Een vrijdenker en een filosoof. Een mysticus en een vader van 4 kinderen. Hij fietst 's morgens naar zijn atelier en aan het eind van de middag weer terug. Ik hou van hem. Hij is de bewaker van mijn 'ziel', en vaak aanwezig in mijn gedachten. Hij heeft mij de cijfers in mijn leven verklaard en dat klopte als een bus (zei de ongelovige....).
"Lieverd", zegt hij terwijl hij me over zijn brilletje aankijkt, "het gaat zo niet langer. Ik moet eens serieus met je praten. Ik geloof dat je je energie eens in iets anders moet gaan steken."
"Leuke entree, Kees", zeg ik grinnikend, "vertel, waar gaat het over?"
Kees schuift zijn stoel iets dichter naar de mijne en leunt mijn kant op."Het gaat over jou", zegt ie zachtjes, met een lach in zijn ogen, "ik moet je ergens opmerkzaam op maken". "Jeetje, wat doe je geheimzinnig, is er weer een mystieke orkaan op komst?".
" Lach jij me maar uit", zegt hij," ik weet, ik weet wat jij niet weet; ik heb van je gedroomd."
Ik moet lachen om zijn gezicht en de commentaren met dubbele bodem van de mensen om ons heen. Kees is een beetje doof en praat nogal hard. En onze tafel is de leestafel en altijd helemaal bezet met mensen die met één oog lezen en met één oor luisteren. "Kun je me hier, met al die toehoorders vertellen waar je over gedroomd hebt?" vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen, "of moeten we ons afzonderen, om in ieder geval de rest van onze reputatie nog te redden"." Welnee", zegt hij, "hier en nu". Hij kijkt naar de aandachtige toehoorders en vervolgt, "Laat ze maar denken, da's goed voor hun grijze massa".
Ik heb gedroomd dat je bloot in de rivier stond". En weer kijkt hij de tafel rond. Dan kijkt hij naar mij en grinnikt. "Ik heb niet zo op de details gelet", zegt hij, "wat mijn aandacht trok was dat de rivier erg onrustig was, maar dat rond die dikke pootjes van je het water onbeweeglijk bleef".
Tekening (niet van mij): Chawwa Wijnberg.
Hij keek omhoog en daarna weer naar mij. Hij keek nu ernstig. Ik zei niks en wachtte af. Toen keek hij naar zijn boterham, legde deze terug op het papieren zakje en vervolgde: "Ik denk dat het betekent dat je je energie anders moet gaan verdelen. De rivier is in beweging, omdat je daar je energie in stort. Jij bent bloot en kwetsbaar en bovendien heb je het koud. Je staat daar maar en dicht rondom jou beweegt er niets. Dat wil zeggen dat je geen energie in jezelf steekt. Het maakt je kwetsbaar, als anderen altijd maar van je gebruiken. Dan hou je weinig over voor het beschermen van jezelf. Laat iedereen nou maar eens in zijn sop gaar koken. Die 9 van jou is te altruïstisch, da's een wereld verbeteraar in de goeie zin van het woord en een kluizenaar. Die 5 heeft veel liefde nodig, beweging en vernieuwing. Die 5 is onrustig en heeft alles gestort in de mensen om zich heen. Je bent een sterrenbeeld Stier, solide en aarde gebonden, je hoeft nooit bang te zijn dat je niet sterk genoeg bent. Ga wat anders doen, wat voor jezelf, iets waar je van groeit, nieuwe ervaringen opdoen. Er komt wel weer een tijd dat je die nieuwe ervaringen omzet, om je omgeving van nieuwe impulsen te kunnen voorzien."
Hij pakte zijn boterham weer op en nam een hap. Toen keek hij mij weer aan en zei: "Er is niemand anders die je gaat vertellen dat je voor jezelf moet zorgen, we zijn allemaal egoïsten, weet je", en hij lachte. "Snap je wat die droom wil zeggen en dat wat ik je uitgelegd heb?" vroeg hij toen.
Ik moest even slikken, maar ik begreep heel goed wat hij bedoelde. Ik gaf hem een kus op zijn rimpelwang en zei: " Ja baas, ik zal er over nadenken". "Da's goed", zei hij en roerde de suiker door zijn thee. De rest van de tafel was stil. Er was geen enkel commentaar. Iedereen leek te lezen met twee ogen. Een jaar later heb ik mijn huis verkocht, mijn spullen ingepakt en ben ik met mijn zoon vertrokken naar Spanje.
En nu, zoveel jaar na dat gesprek, begrijp ik waarom ik hier verhaaltjes zit te schrijven. Voor mezelf. En voor iedereen die ze lezen wil.
Cees en Antje in atelier Pictura Dordrecht
foto JaimeD'May
Opgedragen aan mijn vriend, de kunstenaar Kees Schellenberg, die in 2009 overleden is.
©Gavi Mensch
Jerez, 23-7-2007,
Maastricht,
3-4-2010/ 11-4-2013
All rights reserved 2010 / 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten