Wij hebben een
academisch ziekenhuis in Maastricht, (waardoor je liever uitwijkt naar Heerlen
want daar krijg je geen flutdiagnose van een assistent-arts of
student) waar je ongewenst meedoet aan experimenten bedacht door de
studenten voor hun afstudeerwerkstukjes of promotie wedstrijden. Als ik naast
het AZM (tegenwoordig Maastricht UMC) een been breek, laat ik me ook
naar Heerlen brengen, laten ze hier maar oefenen op elkaar. Het luxueuze
restaurant heeft ongezond eten in grote hoeveelheden en vooral veel zoetigheid.
Bij de uitgang meet het diabetes onderzoeksteam de bloedsuikers van een ieder,
data verzamelen heet dat. Uiteindelijk gaan de data in de prullenbak van
de farmaceutische industrie; die is nog steeds blij met de
miljardeninkomsten van de insulineverkoop.
Files hebben we
hier zoveel, dat wil je niet weten! En ongelukken en Duitse hardrijders en rijbewijsloze
Belgen. We hebben tegen de milieuverontreiniging door verkeer nu een 2.5 km
lange tunnel die zijn vuile troep bovengronds (en voor zover ik weet slecht gefilterd) uitspuwt op
de fileplekken van voorheen. Claustrofobie hebben is niet handig en je kunt ook
nog niet van de weg af en erop, daar waar je wilt.
Komend uit het
zuiden heb je plekken waar de volgende bordjes over 1 lengte van 100 meter
staan: 130
Km, 60 km,
120 km,70 km! Knappe chauffeur die zich daar aan de snelheden houdt.
Over treinen heb ik het maar niet, drie stations waarvan 2
voor stoptreintjes naar Belgiƫ en Heerlen. Om van Maastricht
naar de Randstad te komen ben je 2.5 uur zoet, inclusief 3 x overstappen voor
de soepele prijs van €24.20 Maar dan heb je ook wat. Maastricht Dordrecht gaat
als volgt: In Maastricht spring je op de trein naar Alkmaar maar in Eindhoven
ga je dan op de trein naar Breda Maar in Breda is er werk aan de winkel dus
stap je na een half uurtje wachten op de trein naar Lelystad(denk ik) die je
dan via den Haag naar Dordrecht brengt. Daar kom je dan 2,5 uur later aan, heb
je half Nederland gezien en ook aangedaan. Nog best snel eindelijk.
De overstapjes zijn
op voorschrift van mw. Schippers die bewegen noodzakelijk vindt om de
zorgkosten te drukken.
--------------------------------------
Werkzaamheden
Den Haag
C-Rotterdam C-Breda
Wanneer: maandag 19 december tot
en met vrijdag 6 januari Oorzaak: aangepaste dienstregeling Advies: U kunt gebruikmaken van de overige treinen of de omreisroute
Intercity's Den Haag C-Rotterdam C-Breda rijden niet
Intercity Lelystad C-Schiphol Airport-Den Haag HS-Dordrecht rijdt door naar/van
Breda
reis tussen Den Haag Centraal en Den Haag HS met de Sprinter
Extra reistijd: een kwartier
----------------------------------------------
Dus, reizigers Maastricht-Dordrecht,
doe gerust Maastricht-Middelburg, voor een luttele €2.20 meer en een uurtje extra komt u nog eens
ergens.
Hieronder volgt een korte discussie die ik had op FB met
een man van Afrikaanse afkomst. Een jonge man, een boze man, geloof ik.
Absoluut geen domme man, een man met diepgang, zou ik denken. Een die mij
'chanteert' door mijn leven over de schutting te gooien als ik niet gauw een
witte piet organiseer of, liever nog, het hele feest afschaf.
Dat gaat niet gebeuren. Ik heb namelijk een eigen mening,
al heel lang ook een met diepgang, een voor verandering voor mijn kleinkinderen
n die ik leer om een eigen mening te kweken. Die het verschil in kleur niet
herkennen, ze hebben alleen vriendinnetjes en vriendjes.
Ik snap de boosheid van veel gekleurde mensen. Ik snap
alleen niet waarom de wraak gericht is op een feest voor kinderen. Of is dat
lekker makkelijk? Er zijn ook nog ene mevrouw S. en ene meneer Q. die vinden dat ik door het stof moet. Gaat ook
niet gebeuren. Natuurlijk is slavernij
fout, natuurlijk is discriminatie fout. Maar denk nou alsjeblieft niet dat de
witte mensen tot in den eeuwigheid moeten bloeden voor slavernij of discriminatie. Dan bloeden we daar allemaal voor, elke
kleur. Of we bloeden geen van allen. Dat kan ook. Gekleurde mensen discrimineren
net zo veel, laten we vooral de discriminatie an sich bespreken en niet alleen de
losse items die voor velerlei uitleg vatbaar zijn.
Hieronder probeer ik mijn mening over te brengen, een
mening die niemand hoeft over te nemen want het is mijn persoonlijke mening.
Heeljammer, hier heeft de boosheid van mijn 'tegenstander' de overhand en is
hij niet ontvankelijk voor een andere mening. Hij blijft hem overspoelen met
een sausje dat niets over mij zegt.
Het zal dan ook niet helpen als ik zeg dat ik heel goed
weet hoe discriminatie voelt. Ik ben immers vrouw, een stevige vrouw bovendien.
Een keer raden wat ik naar mijn hoofd krijg als ik op de tenen ga staan van een
persoon zonder opvoeding.
Ik vermoed dat de boosheid genetisch wordt als je maar
vaak genoeg stokken zoekt om mee te slaan. Of die stok nu slavernij heet of
zwarte piet. Ga de dialoog aan en leer
van elkaars mening. Maar leren wil niet zeggen dat je de mening van de ander
moet overnemen, het wil zeggen dat je er uit haalt wat je nodig zou kunnen
hebben om samen te kunnen leven. Genetisch wordt het ook als je je jonge kinderen
voert met discriminatie en je boosheid.
Doe dat alsjeblieft niet. Zij
zijn de toekomst.
Mensen, boos zijn is prima, reageer je af op hen die jou
tekort doen, die je bedreigen, je
discrimineren en die in hun
onwetendheid alles ontkennen. Niet op de mensen die samenleven met iedereen
ongeacht hun afkomst, kleur of kleurloosheid, dat zijn er veel meer. Als je
strijd gaat voeren met je partners blijf je heel eenzaam achter, echt.
De post:
- Eindelijk de kogel is door de
kerk.......mijn dochters geloven niet meer in Sinterklaas. "Papa, weet je
dat Sinterklaas een acteur is?" Mijn mond viel open. De tijd is nu
aangebroken om hen te onderwijzen over de onschuldige kinderfeest en de grote
mensen achter de scherm die de script schrijven. Ik beloof jullie dat zij
worden de nieuwe schrijvers van een nieuwe script. Zij gaan het verhaal beter
vertellen dan jij en ik.
Leuk
-Oh wat jammer. Nu mis je een stukje
geheimzinnige pret š
- Ik heb nooit van de pret genoten....de
kids wel. Eindelijk blij dat het achter ons
- Jammer het is voor mij een feest vol
jeugdherinneringen. Ik geniet nog steeds met mijn kleinkinderen mee.
-Het is en blijft een mooi concept voor een
kinderfeest. Maar helaas zijn velen die het anders ziet. De racistische
karikatuur van de figuur zwarte Piet viel mij ook op dit jaar als ze tegen de
kinderen praten. Stel voor dat jij dezelfde accent hebt en ook op Piet
lijkt.....
- Onze Pieten spreken Spaans, mijn
kleinkinderen zijn driekwart Spaans en ik zie Zwarte Piet niet als een
racistische figuur maar gewoon als de Spaanse helpers van een oude bisschop die
op zijn naamdag cadeautjes aan de kinderen schenkt. In Spanje vierden we Reyes (drie
koningen) en in Engeland Christmas. Ik ben een ongelovige. Maar ik houd van
deze traditionele feesten.
Het is als met de tekening van mijn moeder
voor jou. ( red. komt uit een andere discussie) Ik snap dat het niet leuk is
voor je, als je verteld wordt dat het een racistisch feest moet zijn vanwege
Zwarte Piet. Onze Pieten heten Pedro, Juan y Pepito. De laatste haalt de
grapjes uit en maakt surprises.
Mijn kindjes willen graag met Pedro mee
naar Spanje. Ze zijn dol op het feit dat hij tegen Sinterklaas zegt dat alle
kinderen lief zijn geweest.
Vroeger vierde ik Sinterklaas met collega's
en vriendinnen. Waarvan enkele uit Suriname en Curacao komen. Alle kinderen
werden geschminkt en alle kinderen waren daar gelukkig mee. Ik heb geen idee
wie deze populaire hetze is begonnen, racisme is in mijn omgeving verboden en ik maak daar felle
aanmerkingen op als ik het hoor. Sinterklaas is gewoon geen racistische
beweging maar een feest. En degene die iets vervelends over jouw afkomst zegt
krijgt met mij aan de stok.
- Ik twijfel niet aan je ervaring dat je
Sinterklaasfeest een pracht feest vindt. De enige wat ik ook aan je kan vragen
is niet de ervaring van anderen dat de karikatuur zwarte Piet kwetsend is in
twijfel te trekken. Alleen op deze manier kan het feest niet alleen voor jou
een pracht feest, maar ook voor iedereen.
tekening 2016, kleindochter van 6 jr.
-Ik respecteer iedereen zijn mening en wellicht
gaan mijn kleinkinderen het in de toekomst aanpassen. Niemand heeft gelukkig
last van ons feest. Ik ben overigens erg flexibel maar pas me nooit aan, aan de
publieke opinie, totdat ik daar enig nut van inzie.
Helaas worden we het niet eens. Dat is niet
erg denk ik als ieders mening gerespecteerd wordt. Niemand hoeft van mij
Sinterklaas te vieren zoals ik dat doe. Ik hoef het ook niet te doen zoals
anderen dat graag willen. 6 december is het niet belangrijk meer.
-Ik neem geen individu kwalijk voor het
graag vieren van Sinterklaas met zijn zwarte knechten. Maar de overheid en de
instanties dat uit de koloniale tijdperk actief waren met slavernij moeten het
beter weten en stoppen met financieren van een feest die een deel van zijn
onderdanen kwetst. Jij als Gavi Mensch kan gewoon doorgaan met vieren.
- Wat je niet begrijpt, denk ik, dat Zwarte
Piet voor ons niet zwart is maar Zwarte Piet en dat ze ook geen knechten zijn
maar hulpjes van een oude man. En voor de slavernij voel ik me echt niet
verantwoordelijk. Bovendien zijn er net zoveel blanke slaven verkocht of
misschien nog wel meer. Vrouwen die in de gedwongen prostitutie zitten zijn
'blanke slavinnen'. In Saudi Arabiƫ (o.a.) hebben ze vandaag de dag nog slaven,
mensen uit Aziƫ. Ik hoop dat, als jullie dan toch protesteren ( wat een recht
is ), dat jullie die slaven dan ook ter sprake brengen. Slavernij is natuurlijk
uit den boze. Maar ik neem ook niet alle moordpartijen en alle oorlogen op mijn
rug.
Verder heeft de overheid geen onderdanen
maar zijn wij het, de bevolking, die in vrijheid uitmaken hoe ons leven er uit
ziet. In vrijheid en via democratische weg geregeld. Het woord onderdaan komt
van onderdanig, een woord dat niet bij de volksaard past.
-Empathie is niet te leren. Je hebt het of
je hebt het niet. Het is niet mijn bedoeling om je te dopen in andermans
ellende, of je te wijzen op de duistere kant van het verleden. De slavernij is
niet je zaak, waarschijnlijk de holocaust ook niet. Aandacht besteden aan deze
gruwelijke daden van de mensheid is niet je ding. Jij mag het zwarte Piet feest
behouden en vieren. Je mag ook de slavernijverleden ontkrachten. Het is je goed
recht als mensh. Ook mijn goed recht om de mensch te wijzen op het verre
verleden. Respect.
-Ik
vind het belerend en je hebt geen idee hoe empathisch ik wel of niet ben. Ik
zeg tegen jou niet dat je moet doen wat ik prettig vind. Respecteer mijn mening
ook. Het gaat niet meer om empathie voor de medemens maar om een soort wraak
over jaren van discriminatie (die ik overigens wel kan invoelen). Zwarte Piet
is een stok om mee te slaan. Ook dat begrijp ik. En eigenlijk zouden we deze
discussie nog eens face to face dunnetjes over moeten doen. Dat komt nog wel in
de toekomst. Ik blijf mij (zoals ik meer dan 40 jaar doe) bezig houden met de
mensen om mij heen, welk naam ze zo ook hebben. Ik laat het hierbij. Ik moet de
schoencadeautjes van mijn kleinkindjes nog inpakken. Een lekkere avond verder.
- Ik herhaal gewoon de dingen die je zelf
zegt.....geen disrespect. Laten we een keer face to face van gedachten
wisselen. Fijne avond met je klein kind.
- Je herhaalt niet wat ik zeg, je legt me
zaken in de mond die ik nooit gezegd zou hebben. Ik zie dat je mijn opmerkingen
niet leest. Ik zei "voor de slavernij voel ik me echt niet verantwoordelijk"
dat wil niet zeggen dat discriminatie mijn zaak niet is.
En ik denk dat je nog eens een nacht moet
slapen over wat je me in de schoenen schuift, allemaal jouw woorden. Dat zegt
iets van je: {De slavernij is niet je zaak, waarschijnlijk de holocaust ook
niet. Aandacht besteden aan deze gruwelijke daden van de mensheid is niet je
ding. Jij mag het zwarte Piet feest behouden en vieren. Je mag ook de
slavernijverleden ontkrachten. Het is je goed recht als mensh. Ook mijn goed
recht om de mensch te wijzen op het verre verleden. Respect.}
Als je zo leest en vertaald betekent dat
,dat je respect niet gemeend is en dat je boos wordt op iedereen die er een
goed gefundeerde andere mening op na houdt. Dat is niet echt fraai
-Je hebt je zegje gedaan en ik ook de
mijne. Het is sociaal media. Het is nu aan de e lezers om te bepalen of ik
woorden in je schoenen schuif. Einde.
-Dat is goed, ik heb een deel van deze
discussie naamloos gekopieerd en zal hem ook door anderen laten lezen. Ik houd
je op de hoogte.
De jongeman heeft mijn blogs duidelijk niet gelezen. Ik maak
er ook niet zoveel reclame voor. Misschien moest ik dat ook maar eens gaan
doen. Maar ach, denk ik dan, wie ben ik om mijn blogs belangrijker te vinden
dan ze zijn.
Degelijke ouderwetse krukjes met 4 poten, veiliger om op te zitten, makkelijk weg te
moffelen als je ze niet nodig hebt maar ook leuk om te laten staan en
complimentjes te oogsten.
Benodigdheden:
2 Krukjes van de kringloop. Let op, dit is een gewilde vintage
meubelstijl maar meestal zijn de zittingen kapot en mogen ze niet meer kosten
dan hooguit €7,50 per stuk. Ik vond deze van €5,- voor €3.50 per stuk, met een
boze blik op de zitting krijg je er nog wel eens iets vanaf.
1mt. Tafelzeil,de dikke uitvoering met textiel achterkant; dit
was een couponnetje van €6,- en ik heb er ongeveer de helft van gebruikt. Ik
koop het zeil ook wel bij de kringloop.
Wat lichte vulling indien nodig. Ik gebruikte non-woven
doekjes
Verdere benodigdheden....
Een nietapparaat en nietjes
Een tube lijm
Een stuk elastiek
Een goede schaar
Laten we stellen dat ik inclusief nietjes en lijm €11,- heb
uitgegeven om 2 nieuwe krukjes te fabriceren. Door het tafelzeil zijn ze prima
te gebruiken in de badkamer en in de keuken. Morsen mag!
En als je het motiefje zat bent, tafelzeil eraf en stofje
erop!
Als ik naar hem kijk, zie ik een hard kwakende kikker.
Diederik Samsom. Pas geleden hoorde ik hem zeggen dat hij zo’n brandende
ambitie heeft. En daarna nog wat flauwekul dat hij die ambitie voor zijn partij
heeft en om het goede te doen voor mensen.
Hij heeft een brandende ambitie. Daar gaat het om.
Kikkerkoning van zijn eigen moddersloot. Naar mijn idee is hij blind voor zijn
reƫle omgeving. Ach ja, die leden komen wel weer terug als ze maar goed naar
hĆØm luisteren. Hij gelooft het zelf.
En dan wil hij samen met Groen Links, want dat is goed voor
ze. Goed voor hem bedoelt hij. Voor zijn brandende ambitie. Groen Links is nu
groter dus het zou hem goed uitkomen. Ha ha. Het is geen wonder dat in zijn
partij geen vrouw zin heeft om het tegen hem op te nemen. Hij rebbelt ze plat.
Weet je nog hoe hij met zijn lief gezinnetje op tv kwam met
zijn gehandicapte dochtertje? Niet lang daarna verliet hij zijn gezin voor een
opgeverfde juffouw.
Macht corrumpeert. En daar word je blind van.
Dat hij nu leuke dingen voor de mensen wil gaan doen, ach
hemel, denkt hij nou echt dat we vergeten zijn hoe hij samen met meneer Tefal
alles weg heeft bezuinigd? Eigen risico’s voor zieken omdat de farmaceutische
industrie en de verzekeraars dat zo fijn vinden. Man, doe je ogen open, jij
daar op je pompeblad. Kwaak kwaak kwaak.
En die fijne handelscontracten die zo goed zijn voor het
grote bedrijfsleven. En dat die ene nog overgebleven socialist in Walloniƫ zijn
poot dwars zet. Wat vindt hij daarvan?
Hij heeft zijn kans gehad om met linkse partijen iets
aardigs te doen, maar nee hij wilde pragmatisch. Lekker bejaardenhuizen
sluiten. Hoge eigen bijdragen. Hij kan dat wel betalen, met zijn salaris.
Ziet hij die anderen niet?
Ja maar, zegt hij, hij gaat luisteren bij de mensen. O ja?
Maar wat hoort hij dan?
Hij kwaakt er dwars doorheen met zijn megalomane goede
plannen.
Zijn ex-vrouw zit thuis met dat gehandicapte kind. Komt hij
helpen? Heeft hij daar tijd voor met zijn gebrand en zijn ambities.
Sommige mensen ontploffen over dingen waar een 'normale
persoon' nooit zo boos over zou zijn. Niet het boos worden op zich, maar boos
worden over zaken waar een normaal mens niet zo boos over zou worden, is een
duidelijke alarmbel dat de persoon niet normaal is! De narcist zoekt bewust
conflicten op. Zolang haar ego en eigen belang voorop staan, kan het goed gaan.
Op het moment dat haar imago op het spel staat, of nul aandacht krijgt, is het
gevolg: narcistische woede.
In een goede relatie proberen we bij een conflict tot een
oplossing of compromis te komen. Maar bij een narcist gebeurt precies het
omgekeerde.
Haar frustratie leidt niet tot onderhandelingen, maar tot
dreigementen en druk uitoefenen. Zij kan niet tegen frustratie. In de psyche
van de narcist is jouw weigering om toe te geven aan haar macht, een frustratie
die veel meer is dan zomaar een tegenslag. Zij komt er bijna niet overheen en
kan zich al helemaal niet aanpassen.
De angst / frustratie-connectie
Voor de narcist is manipulatie de enige manier om zich
veilig te voelen en de baas te zijn. Hoe zelfverzekerd hij ook lijkt, meestal
past hij het misbruik en de emotionele chantage toe vanuit een diep gevoel van
angst. Als jij gehoorzaamt zodra zij met haar vingers knipt, kan hij zich
machtig voelen. Doe je dat niet, raakt zij onherroepelijk gefrustreerd en volgt
er een woede-uitbarsting.
Verschillende maskers
Het zal ook maar zelden voorkomen, dat een narcist haar
woede op een normale manier oploopt of afkoelt zoals dat bij een normaal mens
gaat. Met andere woorden; in de nacht is zij nog vol woede en drama en de
volgende ochtend is er soms ineens geen vuiltje meer aan de lucht. Met haar
woede is zij uit op het zaaien van verwarring. Zij schakelt van het ene masker
over op het andere masker en doet alsof het niet gebeurd is. Zij is een en al
glimlach en zacht de volgende dag. Niemand zal nog geloven dat dit de razende
maniak is van de avond ervoor.
Wat veroorzaakt een narcistische woede?
Misschien ben je van mening dat het op de een of andere
manier jouw schuld is dat de narcist je zo behandelt. Je speurt in je hersenen,
naar wat je hebt gedaan om deze wrede behandeling te verdienen. Maar het gaat
nooit over jou. Wat je gedaan hebt, is weigeren om tegemoet te komen aan haar
onrealistische behoeften om haar onvoorwaardelijk te bevestigen.
Narcistische woede is een reactie op narcistische
verwonding. Narcistische woede is gebaseerd op angst en kan zelfs voortduren
nadat de dreiging is verdwenen. De woede is gericht op de persoon die haar dit
gevoel geeft, de woede is onsamenhangend en onrechtvaardig. Tijdens de woede
kan zij schreeuwen, feiten omdraaien en ongegronde beschuldigingen uiten.
'Out of the blue'
Er is nog een belangrijk verschil tussen normale woede en
narcistische woede. Wanneer een normaal persoon boos op je wordt, dan laat hij
je ook precies weten wat je deed, wat hem zo boos maakte. Als een narcist boos
op je wordt, komt haar woede niet alleen 'out of the blue', zij vertelt je
amper wat je hebt gedaan, om haar te zo kwaad te krijgen, hoewel zij natuurlijk
altijd wel een tekortkoming bij je zal proberen te vinden.
Wat kun je doen om
ervoor te zorgen dat zij gelukkig blijft?
Niets! Er is
niets wat je kunt doen. Het is onmogelijk, zij is niet normaal. Bij normale
mensen moet je daadwerkelijk iets doen om ze zo boos te krijgen. Ze doen het
niet met strategische woede-uitbarstingen. Mensen die dit wel doen, hebben een
stoornis.
De 'stiltebehandeling'.
Men gelooft dat narcisten twee lagen van woede hebben. De
eerste laag woede kan worden gezien als een explosieve woede en de twee
specifieke geĆÆdentificeerde vorm van narcistische woede is de
passief-agressieve woede. De explosieve vorm is een duidelijke woede, waarbij
bijvoorbeeld schade aan voorwerpen of personen wordt toegebracht en verbaal
misbruik wordt gepleegd. De passief-agressieve soort is meer mokkend of zij
negeert het doelwit van haar woede.
Wanneer de narcist iets niet bevalt, als zij haar zin niet
krijgt, of haar ego wordt gekrenkt, dan kan zij je straffen door je soms uren
of soms zelfs dagen te negeren en geen woord te zeggen. Deze vorm van de
passief-agressieve soort woede noemen we de zogenaamde "stilte
behandeling".
Weglopen en negeren?
Hoewel je waarschijnlijk het bewijsmateriaal hebt gezien van
hoe gestoord de narcist is, tijdens haar woede-uitbarstingen, wil je dat
waarschijnlijk niet laten merken om haar niet te kwetsen en om jezelf te
beschermen. Dus, speel je het spelletje mee en in het vervolg geef je geen
enkele kritiek meer. Door dan maar weer, je mond te houden, leg je de basis
voor nog meer misbruik en woede uitbarstingen. De narcist denkt dat zij er toch
wel mee weg kan komen. Jij kruipt hierdoor steeds meer 'in je schulp' en zij
gaat zich steeds machtiger voelen. En dat zal zij laten merken ook....
Wat kun je doen als zij klaagt en raast?
Je kunt alleen dit patroon doorbreken door in te zien dat er
voor emotionele chantage twee mensen nodig zijn. De narcist kan je alleen
emotioneel chanteren met haar woede-uitbarstingen, als zij de juiste manier bij
je heeft gevonden om dat te doen. Veel belangrijker dan haar gedrag te proberen
te veranderen is de moed en het doorzettingsvermogen hebben, om jezelf te
doorgronden en je houding tegenover de narcist aan te passen. Door steeds toe te
geven, aan wat dan ook, leer je haar in feite hoe zij je emotioneel kan
chanteren. Als je haar blijft belonen voor dat gedrag, zal zij het blijven
doen. Je moet haar leren hoe zij jou moet behandelen!
Om de narcist te kalmeren zijn er een aantal dingen die je
kunt doen:
Het eerste wat je kunt doen in een situatie waarin je je
voelt aangevallen, is om haar te vertellen dat je de kwestie niet met haar
bespreekt, tenzij zij er normaal over kan praten, zonder jou aan te vallen.
Hierin moet je voet bij stuk houden. Natuurlijk, is het 't beste als je dit op
een rustige toon kunt doen zonder haar terug aan te vallen. Dan is de rest aan
haar. Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is iets om
continu aan te werken. Houd voet bij stuk.
Indien je wordt aangevallen is het meestal beter niet te
reageren, maar je moet jezelf zeker niet als een deurmat laten gebruiken! Het
is nuttig in deze situaties om terug te stappen en de beginselen onthouden.
Haar gevoelens en waarnemingen zijn iets wat je niet kunt controleren, jij kan
wel zelf bepalen hoe je reageert op haar!
Hoewel negeren vaak het beste is, kan het zijn dat de
beledigingen zo groot zijn en het misbruik zo ernstig is, dat je wel moet
reageren om de situatie rustig te krijgen. Het is dan voldoende om de narcist
met zijn eigen gedrag te confronteren. De narcist wordt door dezelfde wapens
getemd die hij gebruikt om anderen te onderwerpen. Het spookbeeld van verlaten
worden overheerst al het andere. Dus dan neemt zij afstand van haar woede en
wordt zij rustig.
Neem het niet te persoonlijk
Het goede aan het
accepteren van het feit dat je met iemand met een persoonlijkheidsstoornis te
maken hebt, is dat je zult merken dat haar woede helemaal niets met jou te
maken heeft. Haar narcistische woede is niet persoonlijk naar jou gericht.
Jij bent het slachtoffer omdat jij toevallig op dat dichtbij bent. Ben jij het
niet, dan is er wel iemand anders die haar woede over zich heen krijgt.
Als je door een slang gebeten wordt, dan neem je dat niet
persoonlijk. Hetzelfde geld bij een narcist. Neem het niet persoonlijk, het
heeft niets met jou te maken. Het is haar stoornis, het is haar angst. Jij was
toevallig in de buurt, dat is alles!
Bovenstaande tekst is ook te vinden op de site van Mjon.
(Voor onze casus heb ik hier alleen het gebruik van de mannelijke vorm
veranderd in een vrouwelijke vorm).
Er is uitgebreid gediscussieerd over de bevindingen zoals
hierboven beschreven.
De meesten van ons waren het er over eens dat dit stukje
over de narcistische woede heel veel bruikbare handvaten heeft geboden om, bij
het omgaan met een narcist, jezelf intact te houden en de woede nooit op jezelf
te betrekken.
In het ergste geval is een spoedoverleg met collega's en
andere zorgverleners noodzaak. Specifieke voorzorgsmaatregelen zullen dan
genomen moeten worden om de verpleegkundigen te kunnen beschermen tegen
aanvallen. Het werken in de
psychiatrische zorg moet nooit een persoonlijke bedreiging
vormen.
In de thuiszorg gaan verpleegkundigen nooit alleen naar deze
cliƫnten als zij zich in zo'n woedesituatie bevinden. De onwaarheden en zelfs
de verbale agressie kunnen ons in een verkeerd daglicht zetten tijdens het
normaal uitoefenen van ons werkzaamheden.
Bij het uit de hand lopen van de woede-uitbarsting vertellen
we de cliƫnt dat we naar buiten gaan en daar de politie of de ambulance bellen.
Voor onze veiligheid maar zeker ook voor die van de cliƫnt
Compilatie van NOBCO
landelijke bijkomst over ‘Narcisme & Coaching’ door Prof. dr. Liesbeth
Eurelings (klinisch psycholoog-psychotherapeut en werkzaam als bijzonder
hoogleraar aan de universiteit van Leiden) gaatin op de vraag wat narcisme
is, hoe het ontstaat, hoe je het als coach kunt herkennen bij een cliƫnt en met
welke valkuilen iemand met narcistische problematiek op zijn werk en daarbuiten
geconfronteerd kan worden.
Blogs (van
slachtoffers) over stalkende narcisten:
Want hoe noem je een man van nog geen veertig die alleen op
een kleine etage woont en negen keer per week stofzuigt, soms zelfs twee keer
per dag?
Die als zijn dochtertje van twee komt slapen (en pas na
21.00 naar bed gaat) elke avond wel vier keer achter elkaar met luide stem
'slaap kindje slaap' zingt, zo hard dat de dochter na een uur nog wakker is en
ik al twee keer ingedut ben?
Die met zijn dochtertje uit eten gaat omdat hij de keuken
van zijn flatje vies vindt?
(de vorige bewoners waren mensen die het huis en de keuken
altijd pico bello hadden, dus daar ligt het niet aan).
Die zo hard telefoneert dat het hele huis meeleeft met zijn
perikelen (agressiebeheersingscursus, bedstee verhalen, scheidingsgesprekken)
en als hij daarop attent gemaakt wordt, denkt dat we van de CIA zijn en dat we
hem afluisteren?
drogende huisraad op het platte dak
Die zijn boxspring onderstellen naar beneden sleept, ze op
de binnenplaats helemaal stofzuigt en reinigt met een stoomreiniger, waarna hij
de hele bedoening weer naar boven sleept?
Die maar zelden douchet en vreemd ruikt in het voorbijgaan
(de douche maakt echter zo'n herrie, dat je blij bent dat hij niet zo schoon op
t lijf is)?
De man heeft er letterlijk zijn handen vol aan; baantjes die
drie dagen of minder duren, vullen je dagen niet. De matrassen staan nu zoals
elke week buiten het raam te drogen van de stoombeurt.
Het vloerkleed ondergaat
dezelfde marteling.
Hij verschuift de hele dag meubelen en dat terwijl zijn
flatje nog geen 40m2 is.
Op het ogenblik is de activiteit in de kleine slaapkamer het
grootst.
Op zijn pantoffels met zware zolen en stalen neuzen loopt
hij van hot naar haar. Als je kilometers wilt maken in zo een balzaal moet je
aardig wat keren op en neer, dat begrijp ik volkomen.
De vloer in zijn bacterievrije paleis wordt gezogen en nog
eens gezogen als het kindje weg is. Hij gaat ook zelden met haar naar buiten en
zit soms wel 2 volle dagen op zijn verdieping. Wat daar het nut van is weet ik
niet, zou hij niet te ver weg mogen?
Af en toe komt een jonge vrouw het kindje halen en brengen.
Ze lijkt zinnig zegt in tegenstelling tot pappie altijd vriendelijk gedag en
soms lijkt ze in dubio te staan of ze wel zal aanbellen. Ik kan me daar alles
bij voorstellen.
gezamelijke binnenplaats met de
huisraad van de schone man
Het leven met OCD is voor eigenaar van de stoornis moeilijk;
veel moeilijker is het voor ouders, kinderen, collega's en de buren. Vervelende
bijkomstigheid is dat de man niet zo vreselijk begaafd is maar denkt dat hij
Einstein is. Dan wordt het moeilijker om met zo iemand samen te leven te werken
of 'rustig ' in een gebouw te wonen.
In de zorg zijn deze patiƫnten, zeker als ze in een
ziekenhuis liggen, niet eenvoudig rustig te houden. Ze maken zich zorgen om
bacteriƫn en virussen, om de handen van de verpleging en brengen soms hun eigen
beddengoed mee. Ze zijn angstig en slecht behandelbaar op een conventionele
manier.
Het ligt vaak aan het inlevingsvermogen van de behandelaar en het
verpleegkundig personeel of de patiƫnt wel toekomt aan de behandeling voor elke
ander ziektebeeld dan OCD.
De film 'As good as it gets'zou dan ook best voor
opleidingsdoeleinden gebruikt mogen worden.
Enfin, het zijn zware tijden. Gelukkig heb ik mensen en
menschen om me heen.
En ben ik een optimiste met nog mentale kracht voor 10 en
fysieke voor 6.
En is het met een dot humor best dragelijk op deze wereld.
Soms ben je gedwongen jezelf een beetje te verschuilen.
Jarenlang heb ik een internet stalker gehad en die heb ik
geloof ik nog steeds, ik weet het niet, ik Google niet meer op mijn eigen naam.
Wel is het vervelend omdat ik kinderen en familie heb met die achternaam. Maar
ik kan daar verder niets tegen doen.
Stalkers zijn 'gekkies' met een trauma, denk ik dan.
Een zo ingeburgerd pseudoniem dat mijn nicht
me nog net geen Gavi noemt. ;-)
Oi oi! Eerst kreeg ik allerhande fanatieke Palestijnenfans
over me heen omdat de naam 'te joods' was. Meulenbelt & Co, heb ik toen
maar snel geschrapt van mijn lijst. Daarna de 'gewone niet begrijpende
antisemieten'. Die heb ik ook geschrapt. Dat gebeurde voornamelijk op Twitter.
Nu is het al zover dat ik berichtjes krijg van mensen die mijn
naam o.a een grote leugen vinden, bedrog en misleiding:
"Vuile teef, mishandelaar,. je krijgt de politie op je dak..... Marteling, u bent strafbaar een misdadiger...."
Joodse namen zouden alleen
voor Joodse mensen zijn.
Om hen in te wijden in mijn hersenspinsels heb ik
onderstaand blogartikeltje mee gestuurd.
Dat konden de personen in kwestie niet lezen, met excuses
waarom ze dat niet konden. Nu is het zelfs voor slechtzienden mogelijk om een
voorleesapplicatie of braille aanpassing te instaleren. Het feit dat ze wel
onbeschofte zeur e-mails konden schrijven vond ik dan ook verbazingwekkend. Maar ik houd rekening met de gemoedstoestand van de schrijvers.
Ik weet dat veel mensen van net in of net na de oorlog
getraumatiseerd zijn, de tweede generatie heeft het hard te verduren gehad,
zeker als hun hele familie vermoord is. Zeker als die families of familieleden o.a.
Joods waren, in het verzet zaten, Roma, homo of gehandicapt waren. Het vermoord
worden en getraumatiseerd zijn is geen alleenrecht van een bepaalde groep.
Vandaag de dag zijn er moordpartijen en zuiveringen aan de gang die kopieƫn
zijn van de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog. Wat niet wegneemt dat de
trauma's van de tweede generatie er nog steeds zijn, gruwelijk en tastbaar.
Maar lieve menschen, laat anderen doen waar ze behoefte aan
hebben of wat ze leuk vinden mits ze met hun pseudoniem niemand leed
berokkenen.
Ook in de dissertatie van mijn dochter (Dr. in Neurosciences):
To be a perfect
mensch is a burden, to be a normal mensch
is boring and to be yourself, a
perfectly normal mensch, is difficult but totally satisfying!
Tijdens de jaarlijkse dodenherdenking bij de Algemene
Begraafplaats aan de Tongerseweg heeft de man van burgemeester Annemarie Penn
zondag samen met andere aanwezigen reanimatie en eerste hulp verricht toen een
van de leden van het Maastrichts Mannenkoor een hartinfarct kreeg.
Tijdens de ceremonie kreeg een van de zangers van het
aanwezige koor een hartinfarct. Olaf Penn die met zijn echtgenote Annemarie
Penn de bijeenkomst bijwoonde, was een van de eersten die eerste hulp in nood
verleenden. Penn is gepensioneerd hartchirurg en zijn oude professie kwam goed
van pas. De zanger is in kritieke toestand naar het ziekenhuis overgebracht.
Beste redactie, hier onder nogmaals het bericht dat ik hier
geplaatst had en jullie verwijderd hebben:
----------------------------
Beste redactie,
Tot onze grote verbazing lezen wij bij u op de website het
stukje over de
echtgenoot van de burgemeester die iemands leven gered heeft.
Schandalig dat een burgemeester over iemand anders leed
publiciteit
probeert te krijgen.....
Wij, John Snijders en Yvonne Snijders-Buntinx, waren
omstanders die naar de
Staar kwamen luisteren, allemaal toevallig omdat wij daar toch al
aanwezig
waren.
Op een gegeven moment zien we het slachtoffer in elkaar
zakken en
opgevangen worden, door mede-zangers.
Wij zijn toen meteen er op afgelopen en zagen direct al dat
het fout zat.
Snel pols genomen en direct het besluit genomen om te gaan reanimeren,
daar
niemand hier mee begon. Ik heb gereanimeerd en mijn vrouw nam de moeilijke
taak,
zonder schromen op zich, om te gaan beademen.
Dus niet een echtgenoot van de burgemeester, maar WIJ namen
die taak zonder
nadenken op ons. Gewoon omdat wij zagen dat dat nodig was en er
tientallen
mensen alleen maar keken. We hebben geen instructies van wie dan ook
gekregen, ook de controles etc deden wij zelf en niet in opdracht van Penn. Die
heeft daar staan kijken en deed voor de rest niets.
Handelen is in die situatie van cruciaal belang, seconden
tellen dan!
Wij zijn dan ook blij dat we dat gedaan hebben, maar het
doet heel veel
pijn als je dan zoiets op de website leest.
Wij zijn er nog altijd de hele dag mee bezig en ons verdriet
en onze steun
gaat vooral naar die man en zijn familie uit.
Toevallig hoorden wij ook nog op tv bij het programma
“avondgasten” op L1,
waar zij bij te gast was, haar zelf nogmaals herhalen alsof haar
echtgenoot
alles had geĆÆnstrueerd. en gecontroleerd!
Niemand heeft ons instructies gegeven,
wij waren op ons eigen aangewezen en reageerden gewoon snel. Eerder nog, IK
heb anderen geĆÆnstrueerd en gevraagd de pols te controleren etc. , de
echtgenoot
heeft alleen in het begin even daar gestaan, maar echt niets gedaan.
Ik heb zelfs, tijdens het reanimeren, zelf de AED, die
door een omstander was gehaald, moeten aansluiten, daar men niet wist hoe
dat moest. Dus geen instructies van die gepensioneerde arts.
Waarom heeft een burgemeester, waar ik eerst mijn petje voor
af nam, zo een
lage publiciteitsstunt gedaan....bah
Dit doet ons heeeel veeel pijn en verdriet. Wij zijn nog
steeds kapot van
wat er gisteren gebeurd is.
Ons verdriet gaat vooral naar het slachtoffer en de familie
en we hopen dat
alles goed komt.
Schandalig pronken over de rug van een ander die vermeende
hart chirurg heeft niks uitgevoerd maar ja de man van de burgemeester diep en
diep triest
DS
Echtegenoot Penn heeft geen flikker uitgevoerd. Diegene die
gereanimeerd hebben zijn John en Yvonne Snijders. Er stonden zoveel man en geen
ene deed wat behalve John en Yvonne Snijders. Die zitten er nu nog mee maar
daar hoor je niks over Dus die hoort respect te krijgen niet een gepensioneerd
hartchirurg die zijn handen niet uitsteekt. RTV Maastricht ga je bronnen eerst
na voordat je iets publiceert. De verkeerde persoon loopt er nu mee te koop en
diegene die wat uitgevoerd hebben die zitten met een krob in de keel.
EvD vandaag 31-8-2016 0mdat ik geen enkele rectificatie kan vinden!
Ik lees dit nu pas naar aanleiding van een andere
reanimatie.
Het bericht hierboven is gotgeklaagt.
Let wel Mw. Penn, 'burgemeester' van Maastricht, dit zijn
grove leugens die u dient te rectificeren. Het is heel erg moeilijk om mensen
de AED cursus te laten doen, reanimeren is een heldendaad die uw man niet op
zijn borst kan schrijven. De hierboven geplaatste leugens vragen om een actie.
Ik daag u en uw man
uit om samen met mij een reanimatie en AED cursus te doen, zonder dat
iemand weet wie u bent. Dan is er in ieder geval een beetje voldoening voor de
mensen die de reanimatie op zich hebben genomen.
Gaat u schamen.
Ik zet dit artikel en de commentaren op mijn blog, het schrikt andere mensen
misschien af als u over lijken gaat. De bedoeling is dat we de burgerhulpverlener
promoten door het doen wat nodig is.
U mag beiden met mij contact opnemen voor de datum van de
cursus.
En verder een dubbeldikke pluim voor de helden John en
Yvonne Snijders!
Ik kijk op Facebook terwijl ik zit te telefoneren.
Daar
vragen ze wat ik doe, ach….
Ik hang al een uurtje aan de telefoon met een door ons allen
gefinancierd bedrijf voor rijke lui. Baas Wiebes is met vakantie en die zijn
ze, denk ik, zoeken op zijn vakantieadres. Een meneer met een sexy voice vraagt
me om "Een ogenblik geduld, alstublieft". Zolang ik me verbeeld dat
het George Clooney is, is het nog vol te houden. Ik zeg ook elke keer maar wat
terug. "Natuurlijk lieverd" of "En na dat ogenblik wat
dan?"
De vreselijk vriendelijke dames van de belastingdienst die
mij heen en weer schakelen omdat het systeem nou eenmaal zo ingewikkeld in
elkaar zit, blijven positief en aardig.
Ik lach door mijn tranen heen.
Nooit schulden gehad en nu door slechte voorlichting van dat
achterlijke UWV kom ik elke maand net genoeg te kort om niet veel te kunnen
doen met mijn geld behalve het ene gat dichten met het andere.
Beide dames tonen begrip en proberen alle betrokken
afdelingen op een lijn te krijgen. Er kan zelfs een grapje af. Ik complimenteer
hen voor hun gesprekstechnieken. Ik stelde het bellen elke keer maar weer uit
omdat ik bang was dat ik ontzettend pissig zou worden. Dat bleek dus niet
nodig.
Uiteindelijk maken ze een redelijke oplossing voor mij die
betekent dat ik toch nog een kop koffie kan gaan drinken ergens. En als ik iets
van mijn inboedel verkoop, zoals ik af en toe doe als het nodig is, kan ik iets
meer doneren aan de Staat der Nederlanden en aan het vakantiegeld van de
Ministers. Ik heb dus weer hoop voor de toekomst.
Als je de belastingdienst belt, bedenk dan dat het niet het
UWV is, leg uit wat je nodig hebt en wat je zelf kunt regelen en dan hoop ik
dat je deze twee leuke dames treft. Ze zijn een en al oor en denken mee.
Ik heb 2 weken bij het bos gewoond en elke dag stevige
wandelingen gemaakt met twee enorme Duitse herders. En dat terwijl ik helemaal
niet van wandelen houd. Doelloos wandelen alleen maar om je benen te bewegen,
ik kan het niet. Ik beklim nog liever een berg waarbij het op de top naar
beneden kijken het doel is. Wandelen met honden door een bos met heuvels heeft
dus twee doelen. De honden en de heuvels. In de tijd dat ik met vakantie was
heb ik gewoon niet aan thuis gedacht. Aan de belastingpapieren, aan wat ik
allemaal moet, aan wat ik allemaal net niet haal. Daar niet aan denken is voor
mij al vakantie.
Als ik naar mijn ver weg, te koop staande huisje ga, is dat geen vakantie. Daar ben ik
aan het werk, ik ruim op en zoek uit, gooi weg en repareer. Het was mijn
woonhuis en het ondergoed van tussen de 15 en 8 jaar geleden kan ik nog een keer dragen en dan
valt het uit elkaar. De papierzooi die ik daar verplicht bewaar ga ik nooit
meer gebruiken en elk jaar gooi ik een heel jaar plakjes beschreven boom in de
vuurkorf.
Vakantie zoals in eeuwig feestend Ibiza, groenwaterend HawaĆÆ
of een verlaten strand in Griekenland ken ik niet. Dat is minstens 30 jaar
geleden. Een hotel/strand vakantie in een badplaatsje aan de Spaanse kust vol
bekenden. En ook dat was het net niet voor mij. Voor mijn kinderen wel en dus
was het goed.
Nu heb ik het hart niet om zonder meer naarGriekenlandop
vakantie te gaan.
Ik kan niet op mijn ronde billies gaan zitten terwijl om de
hoek de vluchtelingen als zombies moeten gaan zitten wachten tot ze verder
mogen, of niet. Ik zou beginnen met kinderen opnieuw leren spelen en ouders
weer activeren, voornamelijk om weer een nieuw bestaan op te bouwen met elkaar.
Om hen te helpen over de sores van de afgelopen jaren te praten en steen voor
steen af te breken en met die stenen een nieuw onderkomen te bouwen. Sterke
mensen die de dood in de ogen gekeken hebben.
Ik zou in de plaats daarvan ook aan het strand kunnen gaan liggen
met een parasol, een ligbed en een flinke laag factor 50. Met een koelboxje vol
frisse watertjes en een zak vers fruit. Maar dat kan ik niet. Ik ben een
softie.
Om die reden zou ik ook niet goedkoop naar Turkije vliegen,
land van de dictator, de uitroeier! Ook daar vluchtelingen kampen zo groot als
mijn provincie. Voor een dag verblijf geef ik een familie kleding en eten, voor
een dag strand twee families eten en vers fruit.
Ik zou een hele sliert kindjes mee willen nemen voor een
vakantie dag, weg met de lappen en doeken en trainingspakjes in de hitte. Hop
allemaal in de zee, spetteren en lachten en hen leren dat de zee ook lief en
vrolijk kan zijn. Daarna voetballen en badmintonnen en zakken vol perziken,
appels en bananen. En heel veel frisdrank, voor kinderen blijft dat een
avontuurlijke sensatie waar wij allang niet meer bij nadenken…bubbeltjes op je
tong.
Ik heb nooit gedeugd voor goedkope vakanties. Ik ga liever
niet.
Vroeger gingen mijn kennissen naar Oostblok landen.
Kamperen. Met de auto vol Nederlandse produkten waarvan de restjes ook weer mee
terug kwamen. Een kop koffie koste 50 cent en 5 cent fooi was al heel wat, dan
stonden de mensen daar al te knippen en te buigen. Op souvenirs kun je afdingen,
ze vroegen immers altijd veel te veel. Moest ik ook doen, zeiden ze dan.
Ik heb altijd liever gespaard voor een vakantie waar ik op
gelijke voet kon blijven met de bewoners van mijn vakantieland. Ik was hen
dankbaar voor de gastvrijheid, liet een flinke fooi achter en dronk gewoon een
kop koffie minder als dat nodig was. Souvenirs heb ik nooit gekocht, wel
kunstwerkjes van plaatselijke kunstenaars.
Ik heb met sommige mensen nog steeds contact.
Kortom, ik houd van eerlijk delen, ik mis niets van wat ik
weggegeven heb, er komt zoveel voor terug!
Een werkvakantie naar een Grieks eiland zou ik wel willen.
Ook al geeft deRijksoverheid aan, dat Griekenland geen doorvoerland is van vluchtelingen (?). Overdag bij de oorlogsvluchtelingen, 's middags een uurtje strand en zout water
en 's avonds wat sightseeing of met een pak thee, suiker, melk, vers water en
heel veel koekjes op visite bij mensen die nergens echt gewenst zijn. Een
simpel pensionnetje met een schoon bed en een eenvoudige douche is genoeg.
Proberen getraumatiseerde kinderen weer aan het lachen te
brengen is veel meer vakantie dan afdingen in Roemenie.
