Helaas, het is weer zover, altijd op mijn vrije dag, het lijkt wel of mijn systeem het opspaart om de patiënten niet tekort te doen en mijn collega's niet te laten barsten.
Ik begon redelijk, op tijd op maar nu voel ik me niet lekker, een wee gevoel in mijn maag, beetje draaierig, beetje down en een beetje vreemd.
Ik ben niet zo'n dokterloopster maar ik denk dat ik beter even een afspraak kan maken, nu het nog kan. Met een beetje geluk is er een dokter en hoef ik mijn verhaal niet te doen aan de praktijkassistente, een verpleegkundige. Dat zou een beetje zot zijn, dan kan ik net zo goed aan mijzelf wel vragen wat er aan scheelt:
>>Waar heb je last van? Ik ben draaierig en misselijk, af en toe twijfel ik aan mijn verstand en dat van anderen!
Ontspan je wel genoeg? Dat is wat moeilijk aangezien ik elke keer maar één vrije dag tussendoor heb en mijn vriendinnen en vrienden 200 km verderop wonen en ik las graag, de krant en zo, maar dat gaat niet meer!
Eet je wel gezond? Ja hoor, salades en fruit, geen suiker, geen boter, roggebrood en magere kaas, volkorenpasta met biologische kip of vis, couscous!
Couscous? Ja, met veel groenten en vegetarische balletjes!
Couscous? Dat is toch Arabisch eten? Ja, en ik eet ook matzes in plaats van brood.
Ik geef matzes en couscous door elkaar over, mijn eten blijft, zeker weten, niet gescheiden in mijn maag!<<
En daar gaan we weer, dit mag niet want dan ben je het eens met de één, dat mag niet want dan ben je vóór de ander. Ik heb mijzelf gediagnosticeerd: veel te veel politiek gedraai en gekrakeel, in binnen- en buitenland. Altijd maar weer die jaloezietjes en haat en nijd en wraak en hij dit en zij dat en wij zus en 'hullie' zo!
En niemand die iets duidelijks doet, allemaal draaien ze om de hete brei heen.
Duizend halve waarheden maken nog geen vijfhonderd hele, echt niet!
Jessus wereld, stop even met draaien, allemaal even pas op de plaats!
Hier zit een mensch die het echt niet meer weet, die normaal gesproken in november een winterslaap wil doen tot maart…….nu van mei tot mei, ik heb het gehad met de hele zooi!
Stop met alles, leg de persen stil!
Allemaal drie dagen uithuilen en rouwen en dan drie dagen in een grote spiegel naar jezelf gaan zitten kijken! En de zevende dag gaan we aan het werk! Met elkaar!
Opnieuw beginnen: eerlijk zullen we alles delen, werk en inkomen, hulp en begrip, vrijheid en blijheid; goden in hun tempels, politici hardwerkend op het pluche!
Degene die denkt dat ie anders piest dan een ander, moet zich maar laten tentoonstellen in een rariteiten kabinet anno 2010.
Ik ga naar bed. Om 15.00 uur ja!
En heb het lef eens om er iets van te zeggen, ik ben vandaag poliziek!
©Gavi Mensch
Maastricht, 31-5-2010
maandag 31 mei 2010
Zonder geld geen handen en dus geen patiënten!
Om 6 uur wakker, koffie, sapje, pil en de krant. Computer aan, weinig berichtjes op de mail nog, Twitter aan en zie en huiver: http://bit.ly/dtj3c !
Ik licht even het stukje over het specialistensalaris eruit:
Halbe Zijlstra (van de VVD: volgens hem is het norminkomen van de medisch specialisten van 200.000 euro per jaar een goed salaris en 600.000 wel een beetje buiten proporties, huisartsen mogen wel iets minder verdienen omdat hun opleiding korter is.
Hier wil ik het even over hebben, de rest mag je zelf lezen op bijgevoegde link.
Tussen de 200.000 en de 600.000 per jaar per specialist.
Even te vergelijking:
Mijn huidige salaris (58 jr. en allrounder) hangt aan de onderkant van de 3000 bruto per maand: 36.000 per jaar. (Dat van een verzorgende in een vergelijkbare schaal ligt rond de 2000 bruto per maand: 24.000 per jaar)
Wat doen we daar voor: minimaal 36 uur werken met 3 i.p.v. 6 collega's, flexcontracten met flextijden en de bijbehorende flexsalarissen.
En dan ga ik even verder over mijn opleiding:
- Ik heb nooit studiefinanciering gehad, dat bestond niet,
- Ik heb mijn opleidingen werkend gedaan, compleet met flutsalaris, eerst 4 jaar leren (een paar blokken in de baas zijn tijd en de rest in eigen tijd) dan verder leren, continue verder leren!
- Veel van mijn collega's hebben specialisaties gedaan en nog eens 2 a 3 jaar langer geleerd, vaak in eigen tijd, naast het werk (op een IC kunnen ze wel zonder arts functioneren, maar niet zonder verpleegkundigen...); ze kruipen uiteindelijk een schaaltje omhoog met 65 euro bruto per maand erbij!
- Voorbehouden handelingen ( handelingen die eigenlijk een arts moet doen en die wij mogen (!) als we daar voor opgeleid zijn), 2 morgens van de baas en de rest van de studie in eigen tijd. Daar krijg je dan weer geen cent extra voor, helaas doen de artsen die handelingen niet meer, ze hebben er geen routine in, we doen dat deel werk, zij krijgen het salaris ervoor, grappig toch wel? Nee niet echt!
- Verder heb ik nog een 10-tal diploma's en certificaten waar ik eigen tijd in heb gestopt en ik studeer nog elke dag, alles wordt opgezocht. Er moet een meedenkfunctie blijven bij verpleegkundigen, meedenken met de patiënt én met de arts. Wij kennen de patiënt beter dan wie dan ook en moeten vaak, heel voorzichtig aangeven aan een arts dat een patiënt een andere behandeling nodig heeft of de medicatie niet mag hebben vanwege allergie of een andere bijwerking. De controle is onze taak!
- De arts is meestal geen behandelaar, slechts een diagnosticus en een voorschrijver van behandelingen. De behandelaars zijn de (zogenaamde) uitvoerenden! De verzorgenden en de verpleegkundigen!
- Ach, wij krijgen wel onregelmatigheidstoeslag, 22% tot 60% van een basis salaris ( niet van het onze) en dus is de totale ontwrichting van je dagelijks bestaan en je bioritme ruimschoots gecompenseerd? Die toeslagen verdwijnen grotendeels doordat ze in een andere belastingstabel vallen (buitengewoon tarief).
- Ik werk op dit moment op een flexcontract ( na veel knokken om van het 0-uren contract en de bijbehorende onzekerheid af te komen), dat betekent 24 uur vast tot 36 uur max. en soms wat overwerk tot 40 uur. Bij ziekte houdt niemand rekening met onze wensen qua vrije dagen, de chantage is er altijd, er moet iemand zijn! We hebben een 24/7 bezetting op 300 patiënten, één verpleegkundige van dienst per 8 uur en dus drie verpleegkundigen per dag. En die moet in het weekend de arts vervangen, de eerste schifting doen en mag daarna pas een arts bellen! Zo staat het in mijn functieomschrijving.
Ik durf te wedden dat er weinig of niets fout gaat als we een paar dagen geen arts hebben, ons verantwoordelijkheidsgevoel is erg groot, we zijn en hebben onszelf goed opgeleid en zijn er altijd (ook met een handje vol) voor de mensen, voor het salaris alleen doet niemand dit werk!
Maar dan, wat gebeurt er als er i.p.v. geen artsen nu eens geen verzorgenden of verpleegkundigen zijn? Dan gebeurt er niets meer, patiënten moeten dan maar zien, artsen kunnen geen patiënten "behandelen", zij zijn niet de "handen" aan het bed, zonder verpleegkundigen en verzorgenden zouden er geen verpleeghuizen of ziekenhuizen zijn, geen thuiszorg en geen ambulante zorg, in geen enkele tak van de gezondheidszorg, ook niet in de psychiatrie, de gehandicapten zorg, de bejaardenzorg, de ambulancezorg en ga zo maar door.
En daarom krijgen specialisten en artsen die niet in loondienst zijn, salarissen van dik over de 100.000 euro, omdat ze langer op mijn en onze kosten hebben gestudeerd, 70.000 euro per jaar verschil minimaal en nog is het niet genoeg. Ik heb artsen in mijn vriendenkring en deze discussie win ik altijd:
GEEN VERPLEGENDEN EN VERZORGENDEN BETEKENT AUTOMATISCH GEEN PATIËNTEN.
Als we die slogan er nu eens in zouden rammen dan zouden er betere arbeidsvoorwaarden komen, veel meer mensen zouden kiezen voor het werken in de zorg. Nu compenseert het niet, ondanks het feit dat je voor je patiënten gaat! De artsen en zeker de vreselijk dure specialisten die niet in loondienst zijn, zullen zich dat moeten gaan realiseren, je kunt het geld maar één keer uitgeven en dus wordt het:
SAMEN EERLIJKER DELEN OF ZEG MAAR DAG TEGEN DE HELE GEZONDHEIDSZORG!
© Gavi Mensch
Maastricht, 31-5-2010.
Bronverwijzing link: http://medischcontact.artsennet.nl/artikel/Dossier-Verkiezingen.htm
Ik licht even het stukje over het specialistensalaris eruit:
Halbe Zijlstra (van de VVD: volgens hem is het norminkomen van de medisch specialisten van 200.000 euro per jaar een goed salaris en 600.000 wel een beetje buiten proporties, huisartsen mogen wel iets minder verdienen omdat hun opleiding korter is.
Hier wil ik het even over hebben, de rest mag je zelf lezen op bijgevoegde link.
Tussen de 200.000 en de 600.000 per jaar per specialist.
Even te vergelijking:
Mijn huidige salaris (58 jr. en allrounder) hangt aan de onderkant van de 3000 bruto per maand: 36.000 per jaar. (Dat van een verzorgende in een vergelijkbare schaal ligt rond de 2000 bruto per maand: 24.000 per jaar)
Wat doen we daar voor: minimaal 36 uur werken met 3 i.p.v. 6 collega's, flexcontracten met flextijden en de bijbehorende flexsalarissen.
En dan ga ik even verder over mijn opleiding:
- Ik heb nooit studiefinanciering gehad, dat bestond niet,
- Ik heb mijn opleidingen werkend gedaan, compleet met flutsalaris, eerst 4 jaar leren (een paar blokken in de baas zijn tijd en de rest in eigen tijd) dan verder leren, continue verder leren!
- Veel van mijn collega's hebben specialisaties gedaan en nog eens 2 a 3 jaar langer geleerd, vaak in eigen tijd, naast het werk (op een IC kunnen ze wel zonder arts functioneren, maar niet zonder verpleegkundigen...); ze kruipen uiteindelijk een schaaltje omhoog met 65 euro bruto per maand erbij!
- Voorbehouden handelingen ( handelingen die eigenlijk een arts moet doen en die wij mogen (!) als we daar voor opgeleid zijn), 2 morgens van de baas en de rest van de studie in eigen tijd. Daar krijg je dan weer geen cent extra voor, helaas doen de artsen die handelingen niet meer, ze hebben er geen routine in, we doen dat deel werk, zij krijgen het salaris ervoor, grappig toch wel? Nee niet echt!
- Verder heb ik nog een 10-tal diploma's en certificaten waar ik eigen tijd in heb gestopt en ik studeer nog elke dag, alles wordt opgezocht. Er moet een meedenkfunctie blijven bij verpleegkundigen, meedenken met de patiënt én met de arts. Wij kennen de patiënt beter dan wie dan ook en moeten vaak, heel voorzichtig aangeven aan een arts dat een patiënt een andere behandeling nodig heeft of de medicatie niet mag hebben vanwege allergie of een andere bijwerking. De controle is onze taak!
- De arts is meestal geen behandelaar, slechts een diagnosticus en een voorschrijver van behandelingen. De behandelaars zijn de (zogenaamde) uitvoerenden! De verzorgenden en de verpleegkundigen!
- Ach, wij krijgen wel onregelmatigheidstoeslag, 22% tot 60% van een basis salaris ( niet van het onze) en dus is de totale ontwrichting van je dagelijks bestaan en je bioritme ruimschoots gecompenseerd? Die toeslagen verdwijnen grotendeels doordat ze in een andere belastingstabel vallen (buitengewoon tarief).
- Ik werk op dit moment op een flexcontract ( na veel knokken om van het 0-uren contract en de bijbehorende onzekerheid af te komen), dat betekent 24 uur vast tot 36 uur max. en soms wat overwerk tot 40 uur. Bij ziekte houdt niemand rekening met onze wensen qua vrije dagen, de chantage is er altijd, er moet iemand zijn! We hebben een 24/7 bezetting op 300 patiënten, één verpleegkundige van dienst per 8 uur en dus drie verpleegkundigen per dag. En die moet in het weekend de arts vervangen, de eerste schifting doen en mag daarna pas een arts bellen! Zo staat het in mijn functieomschrijving.
Ik durf te wedden dat er weinig of niets fout gaat als we een paar dagen geen arts hebben, ons verantwoordelijkheidsgevoel is erg groot, we zijn en hebben onszelf goed opgeleid en zijn er altijd (ook met een handje vol) voor de mensen, voor het salaris alleen doet niemand dit werk!
Maar dan, wat gebeurt er als er i.p.v. geen artsen nu eens geen verzorgenden of verpleegkundigen zijn? Dan gebeurt er niets meer, patiënten moeten dan maar zien, artsen kunnen geen patiënten "behandelen", zij zijn niet de "handen" aan het bed, zonder verpleegkundigen en verzorgenden zouden er geen verpleeghuizen of ziekenhuizen zijn, geen thuiszorg en geen ambulante zorg, in geen enkele tak van de gezondheidszorg, ook niet in de psychiatrie, de gehandicapten zorg, de bejaardenzorg, de ambulancezorg en ga zo maar door.
En daarom krijgen specialisten en artsen die niet in loondienst zijn, salarissen van dik over de 100.000 euro, omdat ze langer op mijn en onze kosten hebben gestudeerd, 70.000 euro per jaar verschil minimaal en nog is het niet genoeg. Ik heb artsen in mijn vriendenkring en deze discussie win ik altijd:
GEEN VERPLEGENDEN EN VERZORGENDEN BETEKENT AUTOMATISCH GEEN PATIËNTEN.
Als we die slogan er nu eens in zouden rammen dan zouden er betere arbeidsvoorwaarden komen, veel meer mensen zouden kiezen voor het werken in de zorg. Nu compenseert het niet, ondanks het feit dat je voor je patiënten gaat! De artsen en zeker de vreselijk dure specialisten die niet in loondienst zijn, zullen zich dat moeten gaan realiseren, je kunt het geld maar één keer uitgeven en dus wordt het:
SAMEN EERLIJKER DELEN OF ZEG MAAR DAG TEGEN DE HELE GEZONDHEIDSZORG!
© Gavi Mensch
Maastricht, 31-5-2010.
Bronverwijzing link: http://medischcontact.artsennet.nl/artikel/Dossier-Verkiezingen.htm
zondag 30 mei 2010
Gastcolumn MEA CULPA: Ontmaagde paria's van de kerk!
Epistel van de Ontmaagde paria's van de kerk!
Declamatie MeaCulpa tijdens protestbijeenkomst Roermond.
Een warme dag, veel licht, een hartstochtelijke zon. Dit licht is speciaal georganiseerd door een onafhankelijke ‘Licht feest’ commissie, die warmpjes de geschiedenis van 450 jaar bisdom Roermond, op zichzelf laat schijnen. Wij zijn hier als vertegenwoordigers van de schaduw. Wij schrijven de geschiedenis mee, zodat u hem niet vergeet en niemand van u nog kan zeggen ‘wir haben es nicht gewusst’! Wij schaduwen het licht, zonder ons geen licht en geen echt onderzoek. We zijn hier om de zwijgcultuur te doorbreken. We zijn geen studieobject. We zijn geen wetenschappelijk experiment voor welke commissie dan ook. Onderzoek de daders! Wie zijn deze daders? Wat is hun DNA, het DNA van hun geloof? Wat zijn zijn sporen, zijn roots, zijn profiel? Door wie of wat werden zij gedreven, beschermd. Waarom kwamen erzoveel op dezelfde plek samen, werkten in dezelfde soort instellingen, hadden het zelfde geloof en wie gelooft ons, zonder feiten nu, zonder bewijs? Wat is ons bewijs? Ons bewijs zijn we zelf, zijn onze verhalen, onze herinneringen. Herinneringen kunnen nergens vastgespijkerd worden… evenmin kunnen ze met realiteitszin worden aangescherpt. Er is maar een feit en dat is de onmeetbare pijn die eenzaamheid heet. De eenzaamheid die ieder van ons heeft getroffen. Daarom licht op de overlevers. We zijn niet langer de ontmaagde paria’s van deze kerk. Licht op u, op jullie, licht op jullie ziel!
---------<>----------*
De economisch crises staat boven aan de agenda. Geld verdienen bij de politieke partijen is het leitmotiv van deze verkiezing. Je kunt bij alle partijen wel wat verdienen, voor iedere doelgroep zijn er centen te halen of betalen we op een andere manier dezelfde rekening. Maar de belangrijkste crises staat niet op de agenda. De morele crises! Nu de kerk toch maanden geconfronteerd is geworden met beschuldigingen over mishandeling en misbruik, is de morele autoriteit nog verder aangetast. Kerk en staat zijn gescheiden, de ex-geliefden zoeken sinds de onthullingen over misbruik elkaar steeds minder op, ook als tafel en bed in dezelfde kamer staat! De ex-geliefden keren zich van dit gruwelijke thema af...’oeh, nee doe jij dit maar alleen uitzoeken, het is jullie probleem en julie hebben uitstekende onafhankelijke mensen die dit kunnen aanpakken. De geliefden, kerk en staat, spreken af elkaar een tijdje niet meer te zien, maar daarmee keren zij zich ook af van de morele vraag en haar slachtoffers. De twee ex-geliefden, kerk en staat, kunnen beide hun gang gaan. Met een wetenschappelijk Deetman onderzoek hoeft en kan niemand noch een moreel, noch een strafrechterlijk oordeel vellen. Menig maal hebben we ons afgevraagd: leven we in een rechtstaat of leven wij in de Kerkstraat?
Nogmaals op de agenda staan alleen economische kwesties en u weet de agenda bepaalt de politiek en kerk het liefst zelf. Wij staan buiten, hebben geen microfoon en zijn geen partij maar één agenda punt kan niemand alleen voor zichzelf opeisen.. één agenda punt bepalen zij niet en dat is de agenda van het geweten! Het geweten dat aan ieder van ons knaagt, hetgeen niet gehoord noch gezien wordt, dat dag en nacht opklinkt uit de donkerste spelonken van hun dromen...de daders rusten net zo min als hun slachtoffers. Wij vragen dan ook aandacht voor enkele punten.
We willen u enkele sympathieke voorstellen doen.
1) Stop met excuses en werk mee met een parlementair onderzoek
2) Ga met ons mee naar Genève het Europese hof, rechten van de mens
3) Politiek neem het initiatief tot een onderzoek door Eurojust, van het Europese parlement
4) De mishandeling en misbruik ten opzichte van kinderen in internaten is een misdaad tegen de mensheid. Kan niet verjaren.
5) Laat Winnie Sorgdrager bij de Unesco een onderzoek starten naar de afstandsbaby’s. Waar zijn de duizenden afstandsbaby's van de ongehuwde tienermoeders gebleven in de doorgangshuizen gerund door katholieke instellingen niet alleen in `Nederland, over heel Europa’.
-----------<>----------*
Er gaan veel woorden in de doofpot maar de waarheid keert zich altijd naar boven. Wij protesteren niet tegen God want God is niet van hun…God is niemands bezit! God luistert altijd en overal. God kent geen zwijgcultuur…God verklaart ook niemand heilig.
* Tekst is ingekort; volledige tekst en meer te vinden op:
http://www.bertsmeets.nl/
Tekening: Roy Shaw gemaakt tijdens MeaCulpa protest manifestatie bisdom Roermond.
Declamatie MeaCulpa tijdens protestbijeenkomst Roermond.
Een warme dag, veel licht, een hartstochtelijke zon. Dit licht is speciaal georganiseerd door een onafhankelijke ‘Licht feest’ commissie, die warmpjes de geschiedenis van 450 jaar bisdom Roermond, op zichzelf laat schijnen. Wij zijn hier als vertegenwoordigers van de schaduw. Wij schrijven de geschiedenis mee, zodat u hem niet vergeet en niemand van u nog kan zeggen ‘wir haben es nicht gewusst’! Wij schaduwen het licht, zonder ons geen licht en geen echt onderzoek. We zijn hier om de zwijgcultuur te doorbreken. We zijn geen studieobject. We zijn geen wetenschappelijk experiment voor welke commissie dan ook. Onderzoek de daders! Wie zijn deze daders? Wat is hun DNA, het DNA van hun geloof? Wat zijn zijn sporen, zijn roots, zijn profiel? Door wie of wat werden zij gedreven, beschermd. Waarom kwamen erzoveel op dezelfde plek samen, werkten in dezelfde soort instellingen, hadden het zelfde geloof en wie gelooft ons, zonder feiten nu, zonder bewijs? Wat is ons bewijs? Ons bewijs zijn we zelf, zijn onze verhalen, onze herinneringen. Herinneringen kunnen nergens vastgespijkerd worden… evenmin kunnen ze met realiteitszin worden aangescherpt. Er is maar een feit en dat is de onmeetbare pijn die eenzaamheid heet. De eenzaamheid die ieder van ons heeft getroffen. Daarom licht op de overlevers. We zijn niet langer de ontmaagde paria’s van deze kerk. Licht op u, op jullie, licht op jullie ziel!
---------<>----------*
De economisch crises staat boven aan de agenda. Geld verdienen bij de politieke partijen is het leitmotiv van deze verkiezing. Je kunt bij alle partijen wel wat verdienen, voor iedere doelgroep zijn er centen te halen of betalen we op een andere manier dezelfde rekening. Maar de belangrijkste crises staat niet op de agenda. De morele crises! Nu de kerk toch maanden geconfronteerd is geworden met beschuldigingen over mishandeling en misbruik, is de morele autoriteit nog verder aangetast. Kerk en staat zijn gescheiden, de ex-geliefden zoeken sinds de onthullingen over misbruik elkaar steeds minder op, ook als tafel en bed in dezelfde kamer staat! De ex-geliefden keren zich van dit gruwelijke thema af...’oeh, nee doe jij dit maar alleen uitzoeken, het is jullie probleem en julie hebben uitstekende onafhankelijke mensen die dit kunnen aanpakken. De geliefden, kerk en staat, spreken af elkaar een tijdje niet meer te zien, maar daarmee keren zij zich ook af van de morele vraag en haar slachtoffers. De twee ex-geliefden, kerk en staat, kunnen beide hun gang gaan. Met een wetenschappelijk Deetman onderzoek hoeft en kan niemand noch een moreel, noch een strafrechterlijk oordeel vellen. Menig maal hebben we ons afgevraagd: leven we in een rechtstaat of leven wij in de Kerkstraat?
Nogmaals op de agenda staan alleen economische kwesties en u weet de agenda bepaalt de politiek en kerk het liefst zelf. Wij staan buiten, hebben geen microfoon en zijn geen partij maar één agenda punt kan niemand alleen voor zichzelf opeisen.. één agenda punt bepalen zij niet en dat is de agenda van het geweten! Het geweten dat aan ieder van ons knaagt, hetgeen niet gehoord noch gezien wordt, dat dag en nacht opklinkt uit de donkerste spelonken van hun dromen...de daders rusten net zo min als hun slachtoffers. Wij vragen dan ook aandacht voor enkele punten.
We willen u enkele sympathieke voorstellen doen.
1) Stop met excuses en werk mee met een parlementair onderzoek
2) Ga met ons mee naar Genève het Europese hof, rechten van de mens
3) Politiek neem het initiatief tot een onderzoek door Eurojust, van het Europese parlement
4) De mishandeling en misbruik ten opzichte van kinderen in internaten is een misdaad tegen de mensheid. Kan niet verjaren.
5) Laat Winnie Sorgdrager bij de Unesco een onderzoek starten naar de afstandsbaby’s. Waar zijn de duizenden afstandsbaby's van de ongehuwde tienermoeders gebleven in de doorgangshuizen gerund door katholieke instellingen niet alleen in `Nederland, over heel Europa’.
-----------<>----------*
Er gaan veel woorden in de doofpot maar de waarheid keert zich altijd naar boven. Wij protesteren niet tegen God want God is niet van hun…God is niemands bezit! God luistert altijd en overal. God kent geen zwijgcultuur…God verklaart ook niemand heilig.
http://www.bertsmeets.nl/
Tekening: Roy Shaw gemaakt tijdens MeaCulpa protest manifestatie bisdom Roermond.
Gast column: Chawwa Wijnberg.
Column Chawwa Wijnberg: 30 - 5 - 2010
Waanwinkel
Ze noemen het debatteren, die politici. Maar dat is het niet, want ze gebruiken geen argumenten. Dat maakt het dus uiterst vervelend. Ze kletsen uit hun nek met bespottelijke cijfers die niemand kan narekenen en goochelen met drogredenen. M. had pas ook een mooie. ‘Ja, ons koningshuis is een van de duurste maar het levert miljarden op omdat ‘men’, het grote bedrijfsleven, wereldwijd hier investeert. Want een koningshuis zorgt ervoor dat ons land zo stabiel is. Ha ha. Wie zegt dat? En waarom? Moet het daarom duur zijn? Wat levert de aanstaande Willem IV ons op? Sportevenementen? Kan hij lekker meelallen op de tribune. Ja joh, heel veel sponsorgeld. Toe maar. Investeringen van het bedrijfsleven. Wie profiteert daar dan van? Het milieu? De kunst? Meer parken? De bijstandsmensen? De gehandicapten? Geld gaat naar geld. En die Oranjes maar investeren. Rutte, ook zo’n leuke. Over dertig jaar, DERTIG jaar, vierhonderdduizend banen extra? Hoe weet hij dat? Wat gebeurt er ondertussen? Watersnoden? Wolkbreuken? Milieurampen, vliegende stofwolken, razende rellen van nieuwe kwaaie jeugd? Ah joh, houd toch op man, je raaskalt.
Groen links: toe maar, zij zijn er klaar voor. Nou nou. Voor wie dan? Cohen, de schat, ik droom lief over hem, zegt aardige zinnige dingen, maar ook die: argumenten? Achottegottegot. En dan de man die nooit antwoord geeft en tegen een journaliste zegt dat ze er lief uitziet. Die idioot. Belooft weg te gaan als hij niet de baas wordt. Kan dus niet tegen zijn verlies. En wij maar hopen dat hij opduvelt. Dan Wilders, hij is zelf één van de dwaze woorden die hij voor anderen gebruikt. Knettergek. Dat staat leuk bij dat geblondeerde haar. Knetterhaar. Pechtold met zijn welluidende rechtse gebabbel. En de gristenen die homo’s niet lusten, abortus willen verbieden, de schoolstrijd in stand houden. Ga toch weg allemaal. Bid in jullie kerken. En zwijg buiten. Voortaan alle scholen openbaar. Geboortebeperking. Bankiers terug in het gareel. Weg met de bonussen. Weg met die vreselijke vrije mark die alles verziekt heeft. De gezondheidszorg die nu de geldmachine voor de pillenindustrie is en voor de specialisten. Nee hoor, de waanwinkel die nu de politiek heet spreekt daar niet over. Wie bezuinigt het beste op mensen die niet beleggen, die nooit rijk waren, die geen bonussen krijgen. Cultuur kan minder. De huizenmarkt instorten? Bedoelen ze dat de dure huizen en de tweede huizen geen extra voordeel verdienen. Nee nee. Het geld halen bij de bouwfraudeurs? Ik denk namelijk dat die kerels weer dikke winst maken, maar dat wij daar niets van horen. Wie ik, boos en bitter? Nee hoor. Ik probeer de krant te lezen. Het ANP is pas gekocht door Veronica. Dus het nieuws wordt steeds léuker. Met een vrolijke stem lezen ze de rampen nu voor. Echt gezéllig. Als er een bekende buitenlander uit de vrolijkheidsindustrie doodgaat komt dat op het nieuws. Brood en spelen. Persbureaus moeten onafhankelijk zijn en geen winst hoeven te maken. Maar wij hebben een vrijemarkteconomie. En bevalt het? Mij niet. Ik had economie moeten studeren en cursussen debatteren moeten doen. Nu sta ik met lege handen aan de kant te wapperen. En maar steeds denken: is iedereen nou gék of ben ik de enige? Debat of geen debat. Dat is de kwestie.
© 2010 Chawwa Wijnberg. Alle rechten voorbehouden
http://www.chawwawijnberg.nl/
Waanwinkel
Ze noemen het debatteren, die politici. Maar dat is het niet, want ze gebruiken geen argumenten. Dat maakt het dus uiterst vervelend. Ze kletsen uit hun nek met bespottelijke cijfers die niemand kan narekenen en goochelen met drogredenen. M. had pas ook een mooie. ‘Ja, ons koningshuis is een van de duurste maar het levert miljarden op omdat ‘men’, het grote bedrijfsleven, wereldwijd hier investeert. Want een koningshuis zorgt ervoor dat ons land zo stabiel is. Ha ha. Wie zegt dat? En waarom? Moet het daarom duur zijn? Wat levert de aanstaande Willem IV ons op? Sportevenementen? Kan hij lekker meelallen op de tribune. Ja joh, heel veel sponsorgeld. Toe maar. Investeringen van het bedrijfsleven. Wie profiteert daar dan van? Het milieu? De kunst? Meer parken? De bijstandsmensen? De gehandicapten? Geld gaat naar geld. En die Oranjes maar investeren. Rutte, ook zo’n leuke. Over dertig jaar, DERTIG jaar, vierhonderdduizend banen extra? Hoe weet hij dat? Wat gebeurt er ondertussen? Watersnoden? Wolkbreuken? Milieurampen, vliegende stofwolken, razende rellen van nieuwe kwaaie jeugd? Ah joh, houd toch op man, je raaskalt.
Groen links: toe maar, zij zijn er klaar voor. Nou nou. Voor wie dan? Cohen, de schat, ik droom lief over hem, zegt aardige zinnige dingen, maar ook die: argumenten? Achottegottegot. En dan de man die nooit antwoord geeft en tegen een journaliste zegt dat ze er lief uitziet. Die idioot. Belooft weg te gaan als hij niet de baas wordt. Kan dus niet tegen zijn verlies. En wij maar hopen dat hij opduvelt. Dan Wilders, hij is zelf één van de dwaze woorden die hij voor anderen gebruikt. Knettergek. Dat staat leuk bij dat geblondeerde haar. Knetterhaar. Pechtold met zijn welluidende rechtse gebabbel. En de gristenen die homo’s niet lusten, abortus willen verbieden, de schoolstrijd in stand houden. Ga toch weg allemaal. Bid in jullie kerken. En zwijg buiten. Voortaan alle scholen openbaar. Geboortebeperking. Bankiers terug in het gareel. Weg met de bonussen. Weg met die vreselijke vrije mark die alles verziekt heeft. De gezondheidszorg die nu de geldmachine voor de pillenindustrie is en voor de specialisten. Nee hoor, de waanwinkel die nu de politiek heet spreekt daar niet over. Wie bezuinigt het beste op mensen die niet beleggen, die nooit rijk waren, die geen bonussen krijgen. Cultuur kan minder. De huizenmarkt instorten? Bedoelen ze dat de dure huizen en de tweede huizen geen extra voordeel verdienen. Nee nee. Het geld halen bij de bouwfraudeurs? Ik denk namelijk dat die kerels weer dikke winst maken, maar dat wij daar niets van horen. Wie ik, boos en bitter? Nee hoor. Ik probeer de krant te lezen. Het ANP is pas gekocht door Veronica. Dus het nieuws wordt steeds léuker. Met een vrolijke stem lezen ze de rampen nu voor. Echt gezéllig. Als er een bekende buitenlander uit de vrolijkheidsindustrie doodgaat komt dat op het nieuws. Brood en spelen. Persbureaus moeten onafhankelijk zijn en geen winst hoeven te maken. Maar wij hebben een vrijemarkteconomie. En bevalt het? Mij niet. Ik had economie moeten studeren en cursussen debatteren moeten doen. Nu sta ik met lege handen aan de kant te wapperen. En maar steeds denken: is iedereen nou gék of ben ik de enige? Debat of geen debat. Dat is de kwestie.
© 2010 Chawwa Wijnberg. Alle rechten voorbehouden
http://www.chawwawijnberg.nl/
donderdag 27 mei 2010
Verkiezingsbumperstickers
Ook verkrijgbaar voor spatbord van fiets en solex……
De denigrerende draaikonterige flirtopmerking van JPB: "Wat kijkt u lief" tijdens het verkiezingsdebat is voor mij aanleiding om mijn bumpersticker te vervangen.
Die ik nu heb kreeg ik op Koninginnedag 2008 naar aanleiding van mijn pogingen om van mijn single bestaan af te komen. Op mijn leeftijd geen sinecure, de meeste single jongens van mijn leeftijd willen iemand die mee gaat golfen, een soort caddie met borsten dus. De bumpersticker zorgt voor veel hilariteit in files, opgestoken duimen met grijns van jongeren, zure blikken van niet single dames en boze blikken van golfende single heren.
"Heb jij nog sex of golf je al" is een top bumpersticker!
Maar na de miskleun van JPB vind ik dat er een nieuwe moet komen op mijn oude Twingo. Ik dacht aan bijvoorbeeld:
"Wat kijkt u lief, volgende vraag" of
"Wat kijkt u lief en dan zo bijten…, foei" of
"Wat kijkt u lief, mag ik u de mond snoeren?" of
"Wat kijkt u lief, houdt u van mij?"
Misschien kan ik er beter een opplakken met het antwoord:
"Ik kijk wel lief, maar dat was niet voor jou bedoeld",
"Ik kijk wel lief, maar ben intelligenter dan je denkt" of
"Ik kijk wel lief, maar ik meen het niet zo".
Voorlopig lijkt me nog de beste:
"Wat kijkt u lief, bumperKLEVER!"
Ik ben er nog niet uit, ik kan wel wat hulp van mijn bloglezers gebruiken. Laat een bumperstickertekst achter op de reactieruimte (of via mijn e-mailadres), de mooiste maakt kans op een plekje op mijn achterbumper, die van mijn auto wel te verstaan. ;-)
©Gavi Mensch
Maastricht: 27-5-2010
De denigrerende draaikonterige flirtopmerking van JPB: "Wat kijkt u lief" tijdens het verkiezingsdebat is voor mij aanleiding om mijn bumpersticker te vervangen.
Die ik nu heb kreeg ik op Koninginnedag 2008 naar aanleiding van mijn pogingen om van mijn single bestaan af te komen. Op mijn leeftijd geen sinecure, de meeste single jongens van mijn leeftijd willen iemand die mee gaat golfen, een soort caddie met borsten dus. De bumpersticker zorgt voor veel hilariteit in files, opgestoken duimen met grijns van jongeren, zure blikken van niet single dames en boze blikken van golfende single heren.
"Heb jij nog sex of golf je al" is een top bumpersticker!
Maar na de miskleun van JPB vind ik dat er een nieuwe moet komen op mijn oude Twingo. Ik dacht aan bijvoorbeeld:
"Wat kijkt u lief, volgende vraag" of
"Wat kijkt u lief en dan zo bijten…, foei" of
"Wat kijkt u lief, mag ik u de mond snoeren?" of
"Wat kijkt u lief, houdt u van mij?"
Misschien kan ik er beter een opplakken met het antwoord:
"Ik kijk wel lief, maar dat was niet voor jou bedoeld",
"Ik kijk wel lief, maar ben intelligenter dan je denkt" of
"Ik kijk wel lief, maar ik meen het niet zo".
Voorlopig lijkt me nog de beste:
"Wat kijkt u lief, bumperKLEVER!"
Ik ben er nog niet uit, ik kan wel wat hulp van mijn bloglezers gebruiken. Laat een bumperstickertekst achter op de reactieruimte (of via mijn e-mailadres), de mooiste maakt kans op een plekje op mijn achterbumper, die van mijn auto wel te verstaan. ;-)
©Gavi Mensch
Maastricht: 27-5-2010
dinsdag 25 mei 2010
Femke contra los chillones de la derecha
Recortando donde ellos saben y pueden sin molestias para ellos: en educación, (no tienen ni quieren que lo tengan las futuras generaciones), en salud ( pagamos por persona 120 euros al mes más 165 de riesgo propio al año) y no hay enfermer@s suficientes para cuidar a la gente mayor y a los enfermos cronicos.
Recortes en los subvenciones para estudiantes, para materiales, para el transporte público. Recortes en personal para los centros de déa, para las guarderías.
Las mujeres de vuelta a la cocina. Y todos son tios del estilo rajoyano.
[Femke Halsema]
La unica mujer que se mantiene en pie en la política sociál holandesa es Femke Halsema, de la Izquierda Verde (Groen Links). Ella sabe y tiene lo que se necesita para ser PM, pero a ella le frena la parte conservadora de este país. Sería un cambio tan sano!
Y una mujer como presidenta del gobierno!
La derecha quiere que se salve sú economia a toda coste, ayudas a bancos ( ya nos roban a diario) y mas dinero para mas carreteras para más coches y más atascos, entre otras cosas. Ganaderías supergrandes, mucha CO2, eso es lo que quieren. Y clinicas y colegios privadas. Y fuera con los imigrantes no occidentales!
Asi que me temo que no me queda mas remedio que llenar el Blog ahora con PALABRAS DE LUCHA!!!
Anoche hubo un debate en la tele entre los dos partidos conservadores, un partido de ultra derecha y el partido socialista de siempre con un nuevo lider y el ultimo, demasiado educado, se dejo insultar. Quedaban fuera del debate unos partidos con ideas muy christianas y por lo tanto bastante conservadoras y el resto de los partidos de izquierdas…..el debate era en una cadena comercial (propiedad de Berlusconi), claro, y los 4 hombres se repartieron ya las ganacias electorales, el del PvdA (parecido al PSOE) se quedo fuera del reparto, como podeis entender.
Llevo ya todo el día con un cabreo tremendo y aunque tenía preparado un artículo sobre Baltasar Garzón, hasta no se me quita el enfado, no puedo hacer más que protestar en Holandés.
Vaya se ha ido la luz. Y eso en un pais donde nunca se va la luz. Ni té, ni sopita ni conexión con Internet, todo está tal como estaba en la edad media.
Ni estudios; ademas de mi trabajo de 40 horitas y pico, me piden aun más certificados, estudiar en mi tiempo libre. Hoy ni eso, el E-learning sin electricidad es imposible.
Solamente velas y mi Laptop, jaja, Lappie tiene pilas propias. Como Femke!
Asi, queridos amig@os cuando vuleve la conexión con el mundo moderno pondré esto en el blog, mil excusas lo acompañan y espero que tengais un poco de paciencia…. es para una buena causa!
©Gavi Mensch
Maastricht: 24-5-2010.
maandag 24 mei 2010
Mannetjespolitiek 2
Vannacht na het debat de losse stukjes bekeken, wijselijk was ik er niet voor thuisgebleven. Een heerlijke middag doorgebracht aan de oevers van de Maas met een goede vriend, een picknick mand en een goed boek om uit te verhalen.
Ondertussen stonden enkele repulsieve en minderbegaafde jongens zichzelf verbaal te manipuleren op een commerciële zender. Ik heb ook daarom het gebeuren pas later bekeken, beter, dan kun je de meest denigrerende stukjes overslaan!
Mannetjesputters met een pak aan en het bijbehorende 'zie mij eens' gezicht.
Het wel erg domme peroxideding, de grootste schreeuwlelijk van allemaal, hoe
dat wezen toch telkens weer weg kan lopen van een gesloten afdeling is me een
raadsel..... hebben ze daar geen controle over de patiënten?
En wat Job daar deed was me onduidelijk, keurige man die zich door de
schreeuwers in het nauw liet drijven.
De andere 3: een discussieleider die te overtuigd was van zichzelf en mij niet overtuigde van de opzet van zijn debat en natuurlijk de twee partijbonsjes: Jan met het Harrycomplex( ik kan toveren…mama kijk, ik kan toveren) en Mark met het mislukte sarcastische lachje (geen samenleving voor iedereen, alleen voor de rijken en alleen met een luxecondoom: 'ons doet het alleen met ons').
En geen van drieën met de benodigde intellectuele capaciteit voor het neerzetten van duidelijke en overtuigende standpunten. Een getestosteroniseerd debat, schreeuwlelijken en stampvoeters, een ernstige ontwikkeling!
Het debat was niets anders dan de verpersoonlijking van wat ik dagelijks lees en zie: oorlogszuchtige jongetjes die voor zichzelf al een standbeeld hebben opgericht.
Pffff, ga nou maar eens wat doen, zou ik zeggen, jullie kosten ons bakken vol geld en we komen nergens zo!
Of ik niets inhoudelijks te melden heb over het debat? Nee, ik heb niets kunnen vinden.
Echt niets, het was allemaal commerciële larie, alsof ze een draaiboek hadden gekregen. Het ging nergens over! Ik vond het een aanfluiting, een belediging voor mijn intelligentie.
Het is weer duidelijk, ik heb niets met de tv, niets met commerciële zenders ( hooguit voor wat ik tijdverkijken noem) en niets met herendebatten. Een gemiste kans zou ik zeggen! Wie heeft bedacht, dat je zo'n debat kunt houden zonder vrouwen kunt , die is er nog lang niet….. de maatschappij, mijnheer W, bestaat maar voor de helft uit mannen, wist u dat?
Als ik behoefte zou hebben aan 'mannetjeskijken' meld ik me wel aan bij een datingsite, daar wordt ook veel gelogen, maar het heeft veel minder effect op mijn dagelijks bestaan!
©Gavi Mensch
Maastricht, 23-5-2010
All rights reserved 2010-2013
De andere 3: een discussieleider die te overtuigd was van zichzelf en mij niet overtuigde van de opzet van zijn debat en natuurlijk de twee partijbonsjes: Jan met het Harrycomplex( ik kan toveren…mama kijk, ik kan toveren) en Mark met het mislukte sarcastische lachje (geen samenleving voor iedereen, alleen voor de rijken en alleen met een luxecondoom: 'ons doet het alleen met ons').
En geen van drieën met de benodigde intellectuele capaciteit voor het neerzetten van duidelijke en overtuigende standpunten. Een getestosteroniseerd debat, schreeuwlelijken en stampvoeters, een ernstige ontwikkeling!
Het debat was niets anders dan de verpersoonlijking van wat ik dagelijks lees en zie: oorlogszuchtige jongetjes die voor zichzelf al een standbeeld hebben opgericht.
Pffff, ga nou maar eens wat doen, zou ik zeggen, jullie kosten ons bakken vol geld en we komen nergens zo!
Of ik niets inhoudelijks te melden heb over het debat? Nee, ik heb niets kunnen vinden.
Echt niets, het was allemaal commerciële larie, alsof ze een draaiboek hadden gekregen. Het ging nergens over! Ik vond het een aanfluiting, een belediging voor mijn intelligentie.
Het is weer duidelijk, ik heb niets met de tv, niets met commerciële zenders ( hooguit voor wat ik tijdverkijken noem) en niets met herendebatten. Een gemiste kans zou ik zeggen! Wie heeft bedacht, dat je zo'n debat kunt houden zonder vrouwen kunt , die is er nog lang niet….. de maatschappij, mijnheer W, bestaat maar voor de helft uit mannen, wist u dat?
Als ik behoefte zou hebben aan 'mannetjeskijken' meld ik me wel aan bij een datingsite, daar wordt ook veel gelogen, maar het heeft veel minder effect op mijn dagelijks bestaan!
©Gavi Mensch
Maastricht, 23-5-2010
All rights reserved 2010-2013
Update: 15-7-2013: Er is weinig veranderd, de hoeveelheid geraniums neemt toe?
Mannenpolitiek 1. Internationaal!
Het is om het even waar en waarover mannen debatteren,
wat je ziet is altijd dit:
©Gavi Mensch
Uit: Mijn getekend dagboek: 'Asi es el mundo de los machos'.
vrijdag 14 mei 2010
Mediaramp.
Is het een afleidingsmanoeuvre, de 24 uurs sensationele berichtgeving op het nieuws? Van wat? Van de manoeuvres in de politiek die we allemaal wel een beetje zat zijn? Die op hun beurt weer een beetje lijken op afleidingsmanoeuvres van wat er allemaal aan schandaligs gebeurt, werkt het zo? Moet een ramp nu zo nodig tot in de finesses uitgespit worden en erger nog, moet alles tot in de kleinste details in beeld?
Wie denkt dat ik dat allemaal wil weten heeft het fout! Ik wil wel op de hoogte blijven van wat er gaande is, maar graag de droge details. Voor meer sentiment en emoties neem ik een goede film, een boek of mijn fotoalbum. Wie denkt voor mij te kunnen bepalen wat erg is, waar ik over moet struikelen of waar ik nachtmerries aan over moet houden, mag even langs komen. Een rustige en duidelijke uitleg van mijn kant is waarschijnlijk de enige manier om hen ervan te overtuigen dat ik niet blij ben met al die sensatie berichtgeving. Ik lees om die reden ook geen roddelbladen, ben niet geïnteresseerd in BN-ers en de Telegraaf mag bij mij niet eens onder in de vuilnisbak. Wat moet ik met al die larie? Heeft iemand wel eens aan mij gevraagd of ik mijn zend- en leestijd gevuld wil zien met wie het met wie gedaan heeft en waarom en hoe en waar en wanneer? Nee toch? Nou dan!
De sensatieberichtgevers op Twitter heb ik allemaal( tijdelijk of forever) 'ontfollowed', zoals ik dat ook doe met alle andere onzinnige Twitters over wie zijn kinderen naar bed brengt, wie er boodschappen gaat doen of wie op de koffie gaat bij wie. Er is zo vreselijk veel interessant nieuws dat ik ze makkelijk kan missen. Ik open wel de bijlagen bij de Tweets over mijn vak, heel leerzaam en soms reageer ik, met een vraag of een alternatief. Snel en efficiënt. En internationaal. Ik wil niet met al die mensen chatten, ook niet mailen, dus is Twitter voor mij een uitkomst. En het tijdelijk volgen of niet volgen is makkelijk. En de humor aldaar is me welkom: vrolijk, wrang en zwart, humor is pas echt belangrijk!
Op de TV heb ik natuurlijk de uit-knop en op de radio ook en ook mijn pc kan ik uitzetten, maar daar heb ik die apparaten niet voor. Het is dus aldoor een kwestie van keuzes maken. Ik kijk dan ook zelden TV ( te veel herhalingen, te veel uiteindelijk-3x-niks) en zoek sowieso eerst in de tvgids wat ik wil zien en hoe laat. Ik luister veel radio en muziek en ik lees geselecteerde opinies op serieuze sites, liefst internationaal, zo makkelijk op Internet. Of gewoon een goed boek opgekruld op de bank. Ik heb nog een papieren krant, ik blijf dat lekker vinden, een verse naar inkt ruikende krant in mijn bus 's morgens vroeg. Zo heb ik ook ruzie met de bovenbuurvrouw gekregen die mijn ongekreukelde exemplaar vaak verfrommeld door hem te laten liggen op de mat en de voordeur er over heen open en dicht te doen. Ik heb haar in simpele bewoordingen uitgelegd wat een 'ignorant person' is, ze is van hier en spreekt weinig 'Hollands', Engels een beetje….. dacht ik. Maar ze loopt nu nog steeds met opgetrokken wenkbrauwen. Of misschien ziet ze er altijd zo uit. Haar roddelpers leg ik keurig op de radiator als ik die op de deurmat vind.
De sensatieberichtgeving is ook te herkennen aan de schreeuwerigheid van de lay-out en de Chocoladeletterkoppen, zoals iemand dat laatst noemde. En het kleurgebruik op de sites van dat soort 'pers' is oogverblindend. Veel kleurplaatjes natuurlijk en foto's, voor wie lettertjes moeilijk vindt.
Mijn huisarts, halleluja heeft tijdschriften liggen over kunst en design, sommige patiënten hoor ik daar over klagen in de wachtkamer. Tja, dan heb je niet eens het excuus dat je dat soort blaadjes alléén bij de dokter leest!
En de larie over pausbezoeken aan Fatima ( drie herdertjes met visioenen zijn de oorzaak, komt door de wachtlijsten in de ggz!) de 100.000den goedgelovigen twitteren schijnbaar gewoon door tijdens de( interessante?) mis: 'zijn jurk waait op, ojee, ja, ja toch rode schoenen, nou, nou, de buurman liet een wind, zou dat indigestie zijn, de paus heeft het gelukkig niet gehoord, poeh, poeh……'
Een dombotte spotverslaggever' vindt voetbal belangrijker dan rampen, columnisten de escapades van de Vries belangrijker dan politiek inhoudelijke zaken, of Femke nou wel of niet mag quoten is een hot item. Kleine en diepongelukkige jongetjes moeten in de spotlights en worden dan snel in de mobiele telefoonluren gelegd door de Telegraaf, uitbannen die mensen….vreselijk!
Sommige opiniesites zoals standpunt.nl menen je door een ballotage commissie te moeten halen, ik werd in eerste instantie afgewezen( wegens terroristische neigingen of slecht ABN of wat? Ik weet het niet) en in tweede instantie met een excuus toch toegelaten, maar ja, toen hoefde ik al niet meer, logisch toch! Ik had willen reageren op een standpunt, maar het gristelijke aspect trekt me uiteindelijk niet zo erg!
Gelukkig zijn mijn binnenkomende en uitgaande mailtjes en Twitters in drie talen en gaan ergens over. Ook die van vriendinnen en vrienden!
Ik ga koffie zetten, ik heb het gehad met de informatiestroom van luie denkers! Ik heb nog een lekker vers boek en een hele grote sudoku, braintraining!
Ik wens iedereen de informatie die hij of zij graag wil horen!
@Gavi Mensch
Maastricht, 13-5-2010
Wie denkt dat ik dat allemaal wil weten heeft het fout! Ik wil wel op de hoogte blijven van wat er gaande is, maar graag de droge details. Voor meer sentiment en emoties neem ik een goede film, een boek of mijn fotoalbum. Wie denkt voor mij te kunnen bepalen wat erg is, waar ik over moet struikelen of waar ik nachtmerries aan over moet houden, mag even langs komen. Een rustige en duidelijke uitleg van mijn kant is waarschijnlijk de enige manier om hen ervan te overtuigen dat ik niet blij ben met al die sensatie berichtgeving. Ik lees om die reden ook geen roddelbladen, ben niet geïnteresseerd in BN-ers en de Telegraaf mag bij mij niet eens onder in de vuilnisbak. Wat moet ik met al die larie? Heeft iemand wel eens aan mij gevraagd of ik mijn zend- en leestijd gevuld wil zien met wie het met wie gedaan heeft en waarom en hoe en waar en wanneer? Nee toch? Nou dan!
De sensatieberichtgevers op Twitter heb ik allemaal( tijdelijk of forever) 'ontfollowed', zoals ik dat ook doe met alle andere onzinnige Twitters over wie zijn kinderen naar bed brengt, wie er boodschappen gaat doen of wie op de koffie gaat bij wie. Er is zo vreselijk veel interessant nieuws dat ik ze makkelijk kan missen. Ik open wel de bijlagen bij de Tweets over mijn vak, heel leerzaam en soms reageer ik, met een vraag of een alternatief. Snel en efficiënt. En internationaal. Ik wil niet met al die mensen chatten, ook niet mailen, dus is Twitter voor mij een uitkomst. En het tijdelijk volgen of niet volgen is makkelijk. En de humor aldaar is me welkom: vrolijk, wrang en zwart, humor is pas echt belangrijk!
Op de TV heb ik natuurlijk de uit-knop en op de radio ook en ook mijn pc kan ik uitzetten, maar daar heb ik die apparaten niet voor. Het is dus aldoor een kwestie van keuzes maken. Ik kijk dan ook zelden TV ( te veel herhalingen, te veel uiteindelijk-3x-niks) en zoek sowieso eerst in de tvgids wat ik wil zien en hoe laat. Ik luister veel radio en muziek en ik lees geselecteerde opinies op serieuze sites, liefst internationaal, zo makkelijk op Internet. Of gewoon een goed boek opgekruld op de bank. Ik heb nog een papieren krant, ik blijf dat lekker vinden, een verse naar inkt ruikende krant in mijn bus 's morgens vroeg. Zo heb ik ook ruzie met de bovenbuurvrouw gekregen die mijn ongekreukelde exemplaar vaak verfrommeld door hem te laten liggen op de mat en de voordeur er over heen open en dicht te doen. Ik heb haar in simpele bewoordingen uitgelegd wat een 'ignorant person' is, ze is van hier en spreekt weinig 'Hollands', Engels een beetje….. dacht ik. Maar ze loopt nu nog steeds met opgetrokken wenkbrauwen. Of misschien ziet ze er altijd zo uit. Haar roddelpers leg ik keurig op de radiator als ik die op de deurmat vind.
De sensatieberichtgeving is ook te herkennen aan de schreeuwerigheid van de lay-out en de Chocoladeletterkoppen, zoals iemand dat laatst noemde. En het kleurgebruik op de sites van dat soort 'pers' is oogverblindend. Veel kleurplaatjes natuurlijk en foto's, voor wie lettertjes moeilijk vindt.
Mijn huisarts, halleluja heeft tijdschriften liggen over kunst en design, sommige patiënten hoor ik daar over klagen in de wachtkamer. Tja, dan heb je niet eens het excuus dat je dat soort blaadjes alléén bij de dokter leest!
En de larie over pausbezoeken aan Fatima ( drie herdertjes met visioenen zijn de oorzaak, komt door de wachtlijsten in de ggz!) de 100.000den goedgelovigen twitteren schijnbaar gewoon door tijdens de( interessante?) mis: 'zijn jurk waait op, ojee, ja, ja toch rode schoenen, nou, nou, de buurman liet een wind, zou dat indigestie zijn, de paus heeft het gelukkig niet gehoord, poeh, poeh……'
Een dombotte spotverslaggever' vindt voetbal belangrijker dan rampen, columnisten de escapades van de Vries belangrijker dan politiek inhoudelijke zaken, of Femke nou wel of niet mag quoten is een hot item. Kleine en diepongelukkige jongetjes moeten in de spotlights en worden dan snel in de mobiele telefoonluren gelegd door de Telegraaf, uitbannen die mensen….vreselijk!
Sommige opiniesites zoals standpunt.nl menen je door een ballotage commissie te moeten halen, ik werd in eerste instantie afgewezen( wegens terroristische neigingen of slecht ABN of wat? Ik weet het niet) en in tweede instantie met een excuus toch toegelaten, maar ja, toen hoefde ik al niet meer, logisch toch! Ik had willen reageren op een standpunt, maar het gristelijke aspect trekt me uiteindelijk niet zo erg!
Gelukkig zijn mijn binnenkomende en uitgaande mailtjes en Twitters in drie talen en gaan ergens over. Ook die van vriendinnen en vrienden!
Ik ga koffie zetten, ik heb het gehad met de informatiestroom van luie denkers! Ik heb nog een lekker vers boek en een hele grote sudoku, braintraining!
Ik wens iedereen de informatie die hij of zij graag wil horen!
@Gavi Mensch
Maastricht, 13-5-2010
zondag 9 mei 2010
Handtekeningen en actie!
In deze tijd van harde woorden en suikerspinsels is een kritisch schrijfsel wel op zijn plaats, zou ik zo denken. Ik kan wel 100 schrijfsels per dag verzinnen waar ik mijn mening over kwijt wil maar als ik dan ga schiften blijft er weinig echt belangrijks over. Ik sla sommige van mijn opinies op en haal die weer te voorschijn als de nood aan de vrouw komt, om ze dan te verwerken in een absolute schrijfnoodzaak over het onderwerp. Zoals nu: de handtekeningen lijst van de SGP-getrouwen!
Vannacht heb ik geprobeerd om de website van de SGP nog eens te bezoeken, onmogelijk, de website is of overbelast of men is aan het actualiseren; hoop doet leven? Maakt niets uit, hun standpunt staat: geen vrouwen op de kieslijst.
Waarom vrouwen op een SGP-lijst zouden willen staan is me onduidelijk, de SGP is een orthodoxe partij, en orthodox wil zeggen, vasthoudend aan de (religieuze) principes met een rechtlijnigheid waar een perfectionistische mathematicus blij mee zou zijn.
Opgericht in Middelburg in 1918 ( 4 jaar vóór het vrouwenkiesrecht en nooit meer veranderd) en ik quote:
# De SGP leidt uit bijbelteksten af, dat mannen en vrouwen door God een eigen “roeping en plaats” gegeven is, dat daarbij “de man het hoofd van de vrouw” is, en dat zitting nemen van de vrouw in politieke organen “strijdt met de roeping van de vrouw”. Het regeerambt is voorbehouden aan de man….# (bron: Wikipedia)
Veel conservatiever kun je niet zijn, 'de man, het hoofd van de vrouw', waar staat dat? Hoe vreemd kun je interpreteren? En over de roepingen van deze en gene is de laatste bladzijde nog niet geschreven, laat staan het Woord gezegd. Ik ga over die hoofdenfunctie niet uitweiden, het valt bij mij onder het kopje Neanderthalers en absoluut achterlijk! Maar over de roeping wil ik nog wel wat kwijt natuurlijk. De SGP verwart de traditionele dwang van de orthodoxe heren om n.a.v. hun gebreken, díe taken, die zij niet kúnnen uitvoeren, aan de vrouw toe te schrijven als zijnde een roeping. Ha! Wat mijns inziens elke vrouw als roeping beschouwt is het nooit meer ondergeschikt hoeven te zijn aan wie dan ook! De tijd van onderworpenheid is voorbij, al heel lang!
Ik bekijk mijn multitaskingsysteem met Blijheid in het Hart, gelukkig kan ik het allemaal zelf en met mij miljarden vrouwen op deze aardkloot. De SGP vergeet dat het liefst; de helft van de wereld bevolking bestaat uit vrouwen, de andere helft zijn mannen die zelfs het baren nog niet onder de knie hebben. En ons fantastisch georganiseerde hormonale systeem ( onbegrijpelijke mogelijkheden, ja, ja) geeft ons alle extra purrie, geestelijk en lichamelijk, om alle taken te kunnen uitvoeren: regeren, werken, studeren en begrijpend lezen, kinderen en partners opvoeden, sociaal economische bijdragen leveren, organiseren en uitvoeren, we kunnen het allemaal tegelijk en het is nooit of/of…..
Dat we het niet allemaal benutten is een andere zaak. Daarin worden we veelal belemmerd door herenregels, 4 urinoirs bij een evenement en 1 damestoilet, dat zegt genoeg! En op maandverband en tampons zit nog steeds 6% BTW, belachelijk, het moet in een vergoedingspakket, we kunnen immers niet zonder! De pil gaat ook al uit het vergoedingssysteem, alsof het een luxe is om zo iets te moeten slikken. Voor de SGP-dames ligt dat misschien anders, die hebben nog een Plicht te vervullen in bed. Geen kinderen, geen pil, geen meneer die zijn verhaal komt halen. (uitzonderingen bevestigen de regel natuurlijk). Maar goed, dat soort intieme zaken moet iedereen maar voor zichzelf beslissen.
Het verkiesbaar zijn is andere koek en in plaats van protesteren zou ik, als SGP-vrouw, gewoon dreigen met het stemmen op de SP, GL of PvdA of een andere partij met vrouwen op de kieslijst en de bijbehorende vrouwenitems in haar hoofd en in haar tas. 40.000 mannen hebben de handtekeningenlijst gesigneerd, 40.000 mannen of SGP-afgeleiden daarvan (vrouwen die zich nog laten bedreigen door SGP-achtige mannen bijvoorbeeld?) hebben een handtekeningactie tegen de uitspraak (verplichting om vrouwen toe te laten tot de kieslijst) van de Hoge Raad gesteund.
En waar ik me mee bemoei, ik hoef toch niks met die SGP? Met geen enkele orthodoxe partij?
Nou, we hebben onze mond vol en de media bol staan van opinies over de orthodoxen van o.a. de islam, over de katholieke narigheden en over andere uitwassen van 'vreemd geïnterpreteerde kortzichtigheden', het is wel weer genoeg geweest.
Ik wil een handtekeningactie op touw zetten tegen alle orthodoxe stellingen in onze maatschappij! Het is alleen jammer dat ik door mijn multitasking en mijn roeping en het gebrek aan een mannelijke multitasking partner geen tijd heb voor dat soort zaken, erg jammer!
@Gavi Mensch
Maastricht 9-4-2010
Vannacht heb ik geprobeerd om de website van de SGP nog eens te bezoeken, onmogelijk, de website is of overbelast of men is aan het actualiseren; hoop doet leven? Maakt niets uit, hun standpunt staat: geen vrouwen op de kieslijst.
Waarom vrouwen op een SGP-lijst zouden willen staan is me onduidelijk, de SGP is een orthodoxe partij, en orthodox wil zeggen, vasthoudend aan de (religieuze) principes met een rechtlijnigheid waar een perfectionistische mathematicus blij mee zou zijn.
Opgericht in Middelburg in 1918 ( 4 jaar vóór het vrouwenkiesrecht en nooit meer veranderd) en ik quote:
# De SGP leidt uit bijbelteksten af, dat mannen en vrouwen door God een eigen “roeping en plaats” gegeven is, dat daarbij “de man het hoofd van de vrouw” is, en dat zitting nemen van de vrouw in politieke organen “strijdt met de roeping van de vrouw”. Het regeerambt is voorbehouden aan de man….# (bron: Wikipedia)
Veel conservatiever kun je niet zijn, 'de man, het hoofd van de vrouw', waar staat dat? Hoe vreemd kun je interpreteren? En over de roepingen van deze en gene is de laatste bladzijde nog niet geschreven, laat staan het Woord gezegd. Ik ga over die hoofdenfunctie niet uitweiden, het valt bij mij onder het kopje Neanderthalers en absoluut achterlijk! Maar over de roeping wil ik nog wel wat kwijt natuurlijk. De SGP verwart de traditionele dwang van de orthodoxe heren om n.a.v. hun gebreken, díe taken, die zij niet kúnnen uitvoeren, aan de vrouw toe te schrijven als zijnde een roeping. Ha! Wat mijns inziens elke vrouw als roeping beschouwt is het nooit meer ondergeschikt hoeven te zijn aan wie dan ook! De tijd van onderworpenheid is voorbij, al heel lang!
Ik bekijk mijn multitaskingsysteem met Blijheid in het Hart, gelukkig kan ik het allemaal zelf en met mij miljarden vrouwen op deze aardkloot. De SGP vergeet dat het liefst; de helft van de wereld bevolking bestaat uit vrouwen, de andere helft zijn mannen die zelfs het baren nog niet onder de knie hebben. En ons fantastisch georganiseerde hormonale systeem ( onbegrijpelijke mogelijkheden, ja, ja) geeft ons alle extra purrie, geestelijk en lichamelijk, om alle taken te kunnen uitvoeren: regeren, werken, studeren en begrijpend lezen, kinderen en partners opvoeden, sociaal economische bijdragen leveren, organiseren en uitvoeren, we kunnen het allemaal tegelijk en het is nooit of/of…..
Dat we het niet allemaal benutten is een andere zaak. Daarin worden we veelal belemmerd door herenregels, 4 urinoirs bij een evenement en 1 damestoilet, dat zegt genoeg! En op maandverband en tampons zit nog steeds 6% BTW, belachelijk, het moet in een vergoedingspakket, we kunnen immers niet zonder! De pil gaat ook al uit het vergoedingssysteem, alsof het een luxe is om zo iets te moeten slikken. Voor de SGP-dames ligt dat misschien anders, die hebben nog een Plicht te vervullen in bed. Geen kinderen, geen pil, geen meneer die zijn verhaal komt halen. (uitzonderingen bevestigen de regel natuurlijk). Maar goed, dat soort intieme zaken moet iedereen maar voor zichzelf beslissen.
Het verkiesbaar zijn is andere koek en in plaats van protesteren zou ik, als SGP-vrouw, gewoon dreigen met het stemmen op de SP, GL of PvdA of een andere partij met vrouwen op de kieslijst en de bijbehorende vrouwenitems in haar hoofd en in haar tas. 40.000 mannen hebben de handtekeningenlijst gesigneerd, 40.000 mannen of SGP-afgeleiden daarvan (vrouwen die zich nog laten bedreigen door SGP-achtige mannen bijvoorbeeld?) hebben een handtekeningactie tegen de uitspraak (verplichting om vrouwen toe te laten tot de kieslijst) van de Hoge Raad gesteund.
En waar ik me mee bemoei, ik hoef toch niks met die SGP? Met geen enkele orthodoxe partij?
Nou, we hebben onze mond vol en de media bol staan van opinies over de orthodoxen van o.a. de islam, over de katholieke narigheden en over andere uitwassen van 'vreemd geïnterpreteerde kortzichtigheden', het is wel weer genoeg geweest.
Ik wil een handtekeningactie op touw zetten tegen alle orthodoxe stellingen in onze maatschappij! Het is alleen jammer dat ik door mijn multitasking en mijn roeping en het gebrek aan een mannelijke multitasking partner geen tijd heb voor dat soort zaken, erg jammer!
@Gavi Mensch
Maastricht 9-4-2010
donderdag 6 mei 2010
Koude lente in zorgland.
Er moet heftig opgeruimd worden, vooral in zorgland. Het kan nog net, de lente is nog niet voorbij! Ik heb een lijstje voor de grote zorgschoonmaak.
Wegdoen:
toezichthouders op de zorg
zorgmanagers
zorgverzekeraars
zorgpremies
zorgbestuurders
zorgzwaartepakketen
zorgindicatiestellers
zorgvastgoed
zorgmakelaars
zorgloketten
zorgfusies
zorgambtenaren
zorginterimmers
zorgbezuinigingen
Flink uitkloppen of shamponeren:
afdelingshoofden die al 30 jaar op dezelfde plek zitten
afdelingsmanagers
clusterhoofden
clustermanagers
zorginstellingdirecties met te hoge inkomens
zorgleveranciers
zorgprotocollen die onrealistisch zijn
farmaceutische bedrijven en luxe apotheken
kamer commissies zorg
zorgplanners
zorgverziekers
Onder de loep nemen:
zorgopleidingen die zich te weinig met zorg bezighouden
zorgsubsidies en de besteding ervan
zorgtoeslagen zie zorgpremies
zorgverlening in het algemeen
salarissen in de zorg ( de te hoge inclusief de leaseauto's)
salarissen van zorgwerkers (de te lage)
zorgcontracten (inclusief de flexcontacten)
Afstoffen, oppoetsen en een beter plaats geven:
patiënten
cliënten
zorgverleners
De zorgeloosheid van overkoepelende zorgorganen baart mij zorgen!
Hoe zorgzaam wij ook zorgen voor de zorgvragers, hoe zorgvuldig wij ook omgaan met zorgwekkende zorgsituaties, het lijkt nooit genoeg. Wat is nu toch een zorgzame samenleving? Ik vraag het mij dagelijks af, wie zorgt er nu voor wie?
Het zou prettig zijn als we in de zorg weer eens zorgeloos verzorgd zouden kunnen worden en ook heel fijn als we weer eens zonder zorgen zorg zouden kunnen verlenen!
©Gavi Mensch
Maastricht, 6-05-2010
Wegdoen:
toezichthouders op de zorg
zorgmanagers
zorgverzekeraars
zorgpremies
zorgbestuurders
zorgzwaartepakketen
zorgindicatiestellers
zorgvastgoed
zorgmakelaars
zorgloketten
zorgfusies
zorgambtenaren
zorginterimmers
zorgbezuinigingen
Flink uitkloppen of shamponeren:
afdelingshoofden die al 30 jaar op dezelfde plek zitten
afdelingsmanagers
clusterhoofden
clustermanagers
zorginstellingdirecties met te hoge inkomens
zorgleveranciers
zorgprotocollen die onrealistisch zijn
farmaceutische bedrijven en luxe apotheken
kamer commissies zorg
zorgplanners
zorgverziekers
Onder de loep nemen:
zorgopleidingen die zich te weinig met zorg bezighouden
zorgsubsidies en de besteding ervan
zorgtoeslagen zie zorgpremies
zorgverlening in het algemeen
salarissen in de zorg ( de te hoge inclusief de leaseauto's)
salarissen van zorgwerkers (de te lage)
zorgcontracten (inclusief de flexcontacten)
Afstoffen, oppoetsen en een beter plaats geven:
patiënten
cliënten
zorgverleners
De zorgeloosheid van overkoepelende zorgorganen baart mij zorgen!
Hoe zorgzaam wij ook zorgen voor de zorgvragers, hoe zorgvuldig wij ook omgaan met zorgwekkende zorgsituaties, het lijkt nooit genoeg. Wat is nu toch een zorgzame samenleving? Ik vraag het mij dagelijks af, wie zorgt er nu voor wie?
Het zou prettig zijn als we in de zorg weer eens zorgeloos verzorgd zouden kunnen worden en ook heel fijn als we weer eens zonder zorgen zorg zouden kunnen verlenen!
©Gavi Mensch
Maastricht, 6-05-2010
woensdag 5 mei 2010
Aburrimiento
¿Aburrimiento?
Tengo un resfriado como un huracán, no me atrevo ni ir a la playa, me encuentro en estado de depresión temporal, no tengo ganas de limpiar, ni de planchar y eso era lo que me quedaba por hacer hoy. Pero tengo fiebre y cuando agacho la cabeza se me caen dos chorros de agua mocosa; no puedo hacer una limpieza a fondo así, ni planchar con la temperatura tan subida. (Tendré que acordarme de estas excusas, son muy convincentes).
Hoy, otro maldito día de fiesta local. Un martes, ¿a quien se le ocurre?
Me he despertado a las 5 de la mañana, me he vuelto a acostar a las 9. Volví a levantarme a las 12, para sacar los perros y no quería acostarme de nuevo.
No estoy ni siquiera de mal humor, estoy malita, triste y aburrida y creo que lo último me afecta mas que nada. Así que, para distraerme y sentirme mejor os voy a decir lo que hay en la mesa de la cocina, mi mesa de trabajo (¡eso si!).
¡Sentaos y mirad! Un paquete de destornilladores mini, piezas nuevas para el taladro, hilo de aluminio, dos rollos de cinta aislante, unos ganchos.
Tres bolis y dos rotuladores de punta fina.
El periódico de anteayer, el de ayer y de hoy, el suplemento del sábado.
Dos rosas secas, una tijera, una agenda, tres diarios, un bloc de sudokus.
Dos paquetes de tabaco medio vacíos, los vales del periódico para un escáner que no necesito, cuatro recortes de periódico, un rollo de hilo negro.
Un anuncio de condones de fresa y un folleto de la Junta de Andalucía sobre Sida.
Luego un libro holandés, traducido malamente del sueco, un libro de Maruja Torres, otro de Almudena Grandes y otro de Rosa Montero, (¡que sí hay tantas mujeres que escriben!).
Un gran cenicero limpio, un cenicero chico lleno, dos caramelos sin azúcar (están asquerosas y llevan ya un mes allí), cuatro lápices amarillos y dos grises, un bloc de dibujo, un trozo de sanguina y un trozo de carbón, otra tijera, (una que no corta).
Mis gafas de leer rosas, las azules y las aun más baratas, las naranjas.
Quedan por apuntar el jarrón de rosas secas (ya no sirven para impresionar), la libreta de comidas especiales, cuatro cuadernos antiguas, dos libretas de apunte, cinco mecheros vacíos y el cacharro de gas para rellenarlos, dos mecheros llenos, ninguno de los dos míos.
Dos paquetes de pañuelos de papel, unos sueltos, las llaves, mi bolso, una silla de playa de juguete para poner un libro con un librito de filosofía, un candelabro con una vela morada, mas velas, un bloc de notas para las compras, una caja de sobres de calcio y un bote de pastillas de calcio
Espera, hay más.... Las correas de los perros, la cámera digital, un vasito gallego con una pluma de gaviota, una lamparita y un paquete de chicles. Creo que no se me ha olvidado nada.
De todas formas esto también es muy aburrida, no me siento mejor y seguramente me lo recordarais un día, que cuando me aburro me vuelvo bastante trastornada.
La próxima vez os cuento lo que hay en mi bolso, ¿vale?
@Gavi Mensch
de:Confesiones a ningún dios
Jerez 9-10-07
Tengo un resfriado como un huracán, no me atrevo ni ir a la playa, me encuentro en estado de depresión temporal, no tengo ganas de limpiar, ni de planchar y eso era lo que me quedaba por hacer hoy. Pero tengo fiebre y cuando agacho la cabeza se me caen dos chorros de agua mocosa; no puedo hacer una limpieza a fondo así, ni planchar con la temperatura tan subida. (Tendré que acordarme de estas excusas, son muy convincentes).
Hoy, otro maldito día de fiesta local. Un martes, ¿a quien se le ocurre?
Me he despertado a las 5 de la mañana, me he vuelto a acostar a las 9. Volví a levantarme a las 12, para sacar los perros y no quería acostarme de nuevo.
No estoy ni siquiera de mal humor, estoy malita, triste y aburrida y creo que lo último me afecta mas que nada. Así que, para distraerme y sentirme mejor os voy a decir lo que hay en la mesa de la cocina, mi mesa de trabajo (¡eso si!).
¡Sentaos y mirad! Un paquete de destornilladores mini, piezas nuevas para el taladro, hilo de aluminio, dos rollos de cinta aislante, unos ganchos.
Tres bolis y dos rotuladores de punta fina.
El periódico de anteayer, el de ayer y de hoy, el suplemento del sábado.
Dos rosas secas, una tijera, una agenda, tres diarios, un bloc de sudokus.
Dos paquetes de tabaco medio vacíos, los vales del periódico para un escáner que no necesito, cuatro recortes de periódico, un rollo de hilo negro.
Un anuncio de condones de fresa y un folleto de la Junta de Andalucía sobre Sida.
Luego un libro holandés, traducido malamente del sueco, un libro de Maruja Torres, otro de Almudena Grandes y otro de Rosa Montero, (¡que sí hay tantas mujeres que escriben!).
Un gran cenicero limpio, un cenicero chico lleno, dos caramelos sin azúcar (están asquerosas y llevan ya un mes allí), cuatro lápices amarillos y dos grises, un bloc de dibujo, un trozo de sanguina y un trozo de carbón, otra tijera, (una que no corta).
Mis gafas de leer rosas, las azules y las aun más baratas, las naranjas.
Quedan por apuntar el jarrón de rosas secas (ya no sirven para impresionar), la libreta de comidas especiales, cuatro cuadernos antiguas, dos libretas de apunte, cinco mecheros vacíos y el cacharro de gas para rellenarlos, dos mecheros llenos, ninguno de los dos míos.
Dos paquetes de pañuelos de papel, unos sueltos, las llaves, mi bolso, una silla de playa de juguete para poner un libro con un librito de filosofía, un candelabro con una vela morada, mas velas, un bloc de notas para las compras, una caja de sobres de calcio y un bote de pastillas de calcio
Espera, hay más.... Las correas de los perros, la cámera digital, un vasito gallego con una pluma de gaviota, una lamparita y un paquete de chicles. Creo que no se me ha olvidado nada.
De todas formas esto también es muy aburrida, no me siento mejor y seguramente me lo recordarais un día, que cuando me aburro me vuelvo bastante trastornada.
La próxima vez os cuento lo que hay en mi bolso, ¿vale?
@Gavi Mensch
de:Confesiones a ningún dios
Jerez 9-10-07
dinsdag 4 mei 2010
Een vijf en een negen.
"Een vijf en een negen ben je", zei Kees, "en een stier en een niet in te dammen bron van energie. Moe word ik van je, moe van je continue daden, van je diepgaande filosofieën en van je betrokkenheid. Kom nou eens even naast me zitten en haal eens diep adem en luister". Kees nam zijn tas van de stoel.
De tas van Kees is beroemd, er zitten wonderlijke dingen in én zijn in papier verpakte middagboterham. Twee sneden bruinbrood met een plak koek er tussen. Hij is de enige in ons stamcafé die zijn eigen meegebrachte boterhammen daar op mag eten. Omdat hij Kees is, 82 jaar jong en beeldend kunstenaar. Kees verzamelt wonderlijke dingen, hij gebruikt die om zijn 'levenskastjes', persoonlijke stupa's mee op te sieren. Lijstjes, oorbellen en bidprentjes. Houten kralen en zijden bloemen.
Foto:Jaime D'May
Kees is een katholieke boeddhist. Een vrijdenker en een filosoof. Een mysticus en een vader van 4 kinderen. Hij fietst 's morgens naar zijn atelier en aan het eind van de middag weer terug. Ik hou van hem. Hij is de bewaker van mijn 'ziel', en vaak aanwezig in mijn gedachten. Hij heeft mij de cijfers in mijn leven verklaard en dat klopte als een bus (zei de ongelovige....).
"Lieverd", zegt hij terwijl hij me over zijn brilletje aankijkt, "het gaat zo niet langer. Ik moet eens serieus met je praten. Ik geloof dat je je energie eens in iets anders moet gaan steken."
"Leuke entree, Kees", zeg ik grinnikend, "vertel, waar gaat het over?"
Kees schuift zijn stoel iets dichter naar de mijne en leunt mijn kant op."Het gaat over jou", zegt ie zachtjes, met een lach in zijn ogen, "ik moet je ergens opmerkzaam op maken". "Jeetje, wat doe je geheimzinnig, is er weer een mystieke orkaan op komst?".
" Lach jij me maar uit", zegt hij," ik weet, ik weet wat jij niet weet; ik heb van je gedroomd."
Ik moet lachen om zijn gezicht en de commentaren met dubbele bodem van de mensen om ons heen. Kees is een beetje doof en praat nogal hard. En onze tafel is de leestafel en altijd helemaal bezet met mensen die met één oog lezen en met één oor luisteren. "Kun je me hier, met al die toehoorders vertellen waar je over gedroomd hebt?" vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen, "of moeten we ons afzonderen, om in ieder geval de rest van onze reputatie nog te redden"." Welnee", zegt hij, "hier en nu". Hij kijkt naar de aandachtige toehoorders en vervolgt, "Laat ze maar denken, da's goed voor hun grijze massa".
Ik heb gedroomd dat je bloot in de rivier stond". En weer kijkt hij de tafel rond. Dan kijkt hij naar mij en grinnikt. "Ik heb niet zo op de details gelet", zegt hij, "wat mijn aandacht trok was dat de rivier erg onrustig was, maar dat rond die dikke pootjes van je het water onbeweeglijk bleef".
Tekening (niet van mij): Chawwa Wijnberg.
Hij keek omhoog en daarna weer naar mij. Hij keek nu ernstig. Ik zei niks en wachtte af. Toen keek hij naar zijn boterham, legde deze terug op het papieren zakje en vervolgde: "Ik denk dat het betekent dat je je energie anders moet gaan verdelen. De rivier is in beweging, omdat je daar je energie in stort. Jij bent bloot en kwetsbaar en bovendien heb je het koud. Je staat daar maar en dicht rondom jou beweegt er niets. Dat wil zeggen dat je geen energie in jezelf steekt. Het maakt je kwetsbaar, als anderen altijd maar van je gebruiken. Dan hou je weinig over voor het beschermen van jezelf. Laat iedereen nou maar eens in zijn sop gaar koken. Die 9 van jou is te altruïstisch, da's een wereld verbeteraar in de goeie zin van het woord en een kluizenaar. Die 5 heeft veel liefde nodig, beweging en vernieuwing. Die 5 is onrustig en heeft alles gestort in de mensen om zich heen. Je bent een sterrenbeeld Stier, solide en aarde gebonden, je hoeft nooit bang te zijn dat je niet sterk genoeg bent. Ga wat anders doen, wat voor jezelf, iets waar je van groeit, nieuwe ervaringen opdoen. Er komt wel weer een tijd dat je die nieuwe ervaringen omzet, om je omgeving van nieuwe impulsen te kunnen voorzien."
Hij pakte zijn boterham weer op en nam een hap. Toen keek hij mij weer aan en zei: "Er is niemand anders die je gaat vertellen dat je voor jezelf moet zorgen, we zijn allemaal egoïsten, weet je", en hij lachte. "Snap je wat die droom wil zeggen en dat wat ik je uitgelegd heb?" vroeg hij toen.
Ik moest even slikken, maar ik begreep heel goed wat hij bedoelde. Ik gaf hem een kus op zijn rimpelwang en zei: " Ja baas, ik zal er over nadenken". "Da's goed", zei hij en roerde de suiker door zijn thee. De rest van de tafel was stil. Er was geen enkel commentaar. Iedereen leek te lezen met twee ogen. Een jaar later heb ik mijn huis verkocht, mijn spullen ingepakt en ben ik met mijn zoon vertrokken naar Spanje.
En nu, zoveel jaar na dat gesprek, begrijp ik waarom ik hier verhaaltjes zit te schrijven. Voor mezelf. En voor iedereen die ze lezen wil.
Opgedragen aan mijn vriend, de kunstenaar Kees Schellenberg, die in 2009 overleden is.
All rights reserved 2010 / 2013
De tas van Kees is beroemd, er zitten wonderlijke dingen in én zijn in papier verpakte middagboterham. Twee sneden bruinbrood met een plak koek er tussen. Hij is de enige in ons stamcafé die zijn eigen meegebrachte boterhammen daar op mag eten. Omdat hij Kees is, 82 jaar jong en beeldend kunstenaar. Kees verzamelt wonderlijke dingen, hij gebruikt die om zijn 'levenskastjes', persoonlijke stupa's mee op te sieren. Lijstjes, oorbellen en bidprentjes. Houten kralen en zijden bloemen.
Kees is een katholieke boeddhist. Een vrijdenker en een filosoof. Een mysticus en een vader van 4 kinderen. Hij fietst 's morgens naar zijn atelier en aan het eind van de middag weer terug. Ik hou van hem. Hij is de bewaker van mijn 'ziel', en vaak aanwezig in mijn gedachten. Hij heeft mij de cijfers in mijn leven verklaard en dat klopte als een bus (zei de ongelovige....).
"Lieverd", zegt hij terwijl hij me over zijn brilletje aankijkt, "het gaat zo niet langer. Ik moet eens serieus met je praten. Ik geloof dat je je energie eens in iets anders moet gaan steken."
"Leuke entree, Kees", zeg ik grinnikend, "vertel, waar gaat het over?"
Kees schuift zijn stoel iets dichter naar de mijne en leunt mijn kant op."Het gaat over jou", zegt ie zachtjes, met een lach in zijn ogen, "ik moet je ergens opmerkzaam op maken". "Jeetje, wat doe je geheimzinnig, is er weer een mystieke orkaan op komst?".
" Lach jij me maar uit", zegt hij," ik weet, ik weet wat jij niet weet; ik heb van je gedroomd."
Ik moet lachen om zijn gezicht en de commentaren met dubbele bodem van de mensen om ons heen. Kees is een beetje doof en praat nogal hard. En onze tafel is de leestafel en altijd helemaal bezet met mensen die met één oog lezen en met één oor luisteren. "Kun je me hier, met al die toehoorders vertellen waar je over gedroomd hebt?" vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen, "of moeten we ons afzonderen, om in ieder geval de rest van onze reputatie nog te redden"." Welnee", zegt hij, "hier en nu". Hij kijkt naar de aandachtige toehoorders en vervolgt, "Laat ze maar denken, da's goed voor hun grijze massa".
Ik heb gedroomd dat je bloot in de rivier stond". En weer kijkt hij de tafel rond. Dan kijkt hij naar mij en grinnikt. "Ik heb niet zo op de details gelet", zegt hij, "wat mijn aandacht trok was dat de rivier erg onrustig was, maar dat rond die dikke pootjes van je het water onbeweeglijk bleef".
Tekening (niet van mij): Chawwa Wijnberg.
Hij keek omhoog en daarna weer naar mij. Hij keek nu ernstig. Ik zei niks en wachtte af. Toen keek hij naar zijn boterham, legde deze terug op het papieren zakje en vervolgde: "Ik denk dat het betekent dat je je energie anders moet gaan verdelen. De rivier is in beweging, omdat je daar je energie in stort. Jij bent bloot en kwetsbaar en bovendien heb je het koud. Je staat daar maar en dicht rondom jou beweegt er niets. Dat wil zeggen dat je geen energie in jezelf steekt. Het maakt je kwetsbaar, als anderen altijd maar van je gebruiken. Dan hou je weinig over voor het beschermen van jezelf. Laat iedereen nou maar eens in zijn sop gaar koken. Die 9 van jou is te altruïstisch, da's een wereld verbeteraar in de goeie zin van het woord en een kluizenaar. Die 5 heeft veel liefde nodig, beweging en vernieuwing. Die 5 is onrustig en heeft alles gestort in de mensen om zich heen. Je bent een sterrenbeeld Stier, solide en aarde gebonden, je hoeft nooit bang te zijn dat je niet sterk genoeg bent. Ga wat anders doen, wat voor jezelf, iets waar je van groeit, nieuwe ervaringen opdoen. Er komt wel weer een tijd dat je die nieuwe ervaringen omzet, om je omgeving van nieuwe impulsen te kunnen voorzien."
Hij pakte zijn boterham weer op en nam een hap. Toen keek hij mij weer aan en zei: "Er is niemand anders die je gaat vertellen dat je voor jezelf moet zorgen, we zijn allemaal egoïsten, weet je", en hij lachte. "Snap je wat die droom wil zeggen en dat wat ik je uitgelegd heb?" vroeg hij toen.
Ik moest even slikken, maar ik begreep heel goed wat hij bedoelde. Ik gaf hem een kus op zijn rimpelwang en zei: " Ja baas, ik zal er over nadenken". "Da's goed", zei hij en roerde de suiker door zijn thee. De rest van de tafel was stil. Er was geen enkel commentaar. Iedereen leek te lezen met twee ogen. Een jaar later heb ik mijn huis verkocht, mijn spullen ingepakt en ben ik met mijn zoon vertrokken naar Spanje.
En nu, zoveel jaar na dat gesprek, begrijp ik waarom ik hier verhaaltjes zit te schrijven. Voor mezelf. En voor iedereen die ze lezen wil.
Cees en Antje in atelier Pictura Dordrecht
foto JaimeD'May
Opgedragen aan mijn vriend, de kunstenaar Kees Schellenberg, die in 2009 overleden is.
©Gavi Mensch
Jerez, 23-7-2007,
Maastricht,
3-4-2010/ 11-4-2013
All rights reserved 2010 / 2013
vrijheid
vrijheid vrijheid : alleenrecht, autonomie, onafhankelijkheid, ongebondenheid, soevereiniteit, speelruimte, vrijdom, zelfstandigheid vrijheid : prerogatief, privilege, toestemming, vergunning, voorrecht, vrijstelling VRIJHEID ongedwongenheid, vrijmoedigheid vrijheid : vrijpostigheid alleenrecht, prerogatief, privilege, voorrecht, vrijdom, vrijheid, aanspraak, claim, eis vrijstelling: bevrijding, dispensatie, ontheffing, ontslag, vrijdom, vrijheid onafhankelijkheid: independentie, vrijheid, zelfstandigheid privilege : handvest, privilegie, vrijheid vrijbuiterij : vrijheid vrijheid, vrijdom VRIJHEID, VRIJDOM de vrijheid schenken, in vrijheid, alle vrijheihebben,bevrijdend in vrijheid stellen. toestand dat iemand/iets vrij is vrijheidvrijheid : alleenrecht, autonomie, onafhankelijkheid, ongebondenheid, soevereiniteit, speelruimte, vrijdom, zelfstandigheid vrijheid : prerogatief, privilege, toestemming, vergunning, voorrecht, vrijstelling vrijheid : ongedwongenheid,
vrijmoedigheid vrijheid : vrijpostigheid alleenrecht, prerogatief, privilege, voorrecht, vrijdom, vrijheid, in vrijheid leven Op zijn werk geniet hij veel vrijheid de vrijheid hebben om iets te doenvrijheid, gelijkheid, broederschapvrijheid van meningsuitingfundamentele rechten en vrijheden iets wat je doet dat afwijkt van de regel Hij veroorlooft zich heel wat vrijheden. vrijheidvrijheid : alleenrecht, autonomie, onafhankelijkheid, ongebondenheid, soevereiniteit, speelruimte, vrijdom, zelfstandigheid vrijheid : prerogatief, privilege, toestemming, vergunning, voorrecht, vrijstelling vrijheid : ongedwongenheid, vrijmoedigheid vrijheid : vrijpostigheid alleenrecht, prerogatief, privilege, voorrecht, vrijdom, vrijheid,Vrijheid na bezetting, vrolijk en vrij vrijheid van meningsuiting,persvrijheid, keuzevrijheid vrijheidsvrijheid : alleenrecht, autonomie, onafhankelijkheid, ongebondenheid, soevereiniteit, speelruimte, vrijdom, zelfstandigheid vrijheid : prerogatief, privilege, toestemming, vergunning, voorrecht, vrijstelling vrijheid : ongedwongenheid, vrijmoedigheid vrijheid : vrijpostigheid alleenrecht, prerogatief, privilege, voorrecht, vrijdom, vrijheid!
© Gavi Mensch
Maastricht mei 2010
maandag 3 mei 2010
Met in mijn hand de levenslijn
De vrouwen zijn van verschillende leeftijden maar vormen een homogene groep: de donkere lange haren opgestoken in een rol en de kleding smoezelig en oud. Zij hebben allemaal dezelfde kleur huid, olijf bruin, en dezelfde donkere ogen. En eigenlijk ook dezelfde ondeugend ironische oogopslag.
Eén draagt een mand met takjes tijm en de anderen hebben allemaal een bosje in de hand. Twee jongere vrouwen dragen een baby op de heup. Kleine Gitanos met pluizige blonde haren en vuile toetjes, de één sabbelend op een korst brood en de andere zoekend naar zijn moeders borst, trekkend aan de bloes in een poging die open te krijgen zodat hij kan drinken. De vrouwen hebben geen haast, ze worden niet echt genegeerd, ze trekken de aandacht. Hun houding is die van trotse stoere vrouwen met een missie. Ze zijn niet bang, brutaal kijken ze terug naar de politiemannen die hen observeren.
Gitanas hebben eeuwen van vervolging achter de rug en zelfs vandaag de dag worden ze nagewezen en gediscrimineerd. Gitanas erger dan gitanos. Ze hebben ook nog eens een tweederangs plaats binnen de families, de patriarchen hebben het voor het zeggen. Maar hier op het plein in de binnenstad van Jerez vormen ze een groep om rekening mee te houden.
Toen ik zo rond 1970 voor de eerste keer in Jerez woonde was ik al onder de indruk van hun levensstijl.
Ik zette nog wel eens een groep bedelende Gitano-kinderen aan de bar in het grote café 'San Fransisco' en bestelde dan bij de narrige barman acht koppen warme melk en acht ‘tostadas’ met dik boter. Dat leek me een betere oplossing dan geld geven, het is een stuk prettiger bedelen met een volle maag.
Eén keer heb ik zelfs, met behulp van mijn buurvrouw, de hele schare in mijn bad gedaan en van schone kleren voorzien. Het oudste meisje van die groep, broertjes zusjes, neefjes en nichtjes, liep altijd met een smoezelig bruine baby op haar arm en ze liet zich verleiden om zich te baden met schuimend zeepsop en warm water. De baby bleek na de badbeurt zachtroze en blond. Ook de andere kinderen bleken vele tinten lichter.
Mijn buurvrouw moest om me lachen, maar droeg geduldig handdoeken en schone kleertjes aan die we verzameld hadden. Ze vond het behoorlijk zinloos, de volgende dag zouden ze er weer vies bijlopen, dat leverde hen immers veel meer geld op.
Maar mijn antwoord was dat iedereen een keer in zijn leven in een schuimbad gezeten moest hebben en dat het misschien zou helpen om een volgende generatie met iets meer wasbeurten door het leven te sturen.
Er zijn veel gitanos in Jerez, van alle rangen en standen. Afgestudeerde en werkende gitanos, die je niet meer zo mag noemen (d.w.z. volgens niet-gitanos)
Jerez is de stad van Flamenco, de muziek die van oorsprong van de gitanos komt. Maar het is en blijft een speciaal volk, vervolgd door de Hitler’s en de Franco's, genegeerd door Rome en zijn de pausen en dus door de katholieken; de laatsten vormen driekwart van de Spaanse bevolking en daar horen de gitanos ook bij. Ze hebben diverse geloven door elkaar gehaspeld, waarbij ze de katholieke heiligen het meest voor ogen houden. Ze zijn vroom en vaak conservatief in hun manier van geloven.
De groep vrouwen op het plein behoort bij de Gitanos die nog steeds in chabolas wonen, schamele huizen die ze zelf bouwen van gestolen bouwmateriaal. Ze halen al waarzeggend en kruiden verkopend een extra inkomen binnen dat meestal gebruikt wordt voor de dagelijkse levensbehoeften.
Ik heb iets met Gitanos, daar zijn meerdere redenen voor. Ten eerste hun trotse houding die ze nooit verloren hebben en die na al die eeuwen van marginatie nog steeds mijn aandacht trekt.
Daarnaast heb ik iets met de vrijheid van hun bestaan, niet belemmerd door ons idee over ‘wat hoort’.
En als laatste hun zicht op het verre, de toekomst en het ongeschrevene, hun overtuiging dat het allemaal komt op een dag.
Ik ben slecht in het geloven van wat ik niet kan zien, maar ze hebben die speciale mystieke ingevingen die ze met je delen of je dat nu wilt of niet.
Ik zat in 1977 ook op dat plein met enkele vriendinnen koffie te drinken, nadat we naar de overdekte markthallen waren geweest voor de verse boodschappen.
Een van de jongere Gitanas liep op ons af en bleef vlak voor mij staan
Ze keek me aan en ik had een gevoel van herkenning. Zo scheel als ze keek, haar sarcastische grijns, ze leek op het meisje dat jaren ervoor in mijn bad had gepoedeld.
Ik moest lachen en zei dat ik mijn toekomst niet wilde weten.
Waarop ze giechelde, naar de ander vrouwen keek en daarna weer naar mij en mompelde dat het nu te laat was, maar dat ik haar niets hoefde te betalen en dat ze blij was dat ik nog een volgend leven had. Er werd een tak tijm op mijn schoot gelegd, ‘para la suerte’ (voor het geluk) en daarna liep ze terug naar de anderen.
Geen van mijn vriendinnen was door de Gitana aangesproken, alleen ik en ik voelde me een beetje opgelaten. Maar mijn gezelschap was al weer aan de praat over andere zaken. Ik vermoedde dat het waarschijnlijk toch het oudste meisje was geweest van de groep dat ik in mijn onschuld en met de beste bedoelingen jaren geleden in bad gedaan had.
Nu, meer dan vijfentwintig jaar later, zit ik dus weer op het plein, met mijn kinderen en hun aanhang. Een de groep Gitanas, nu luidruchtig cactusvijgen en kruiden verkopend, staat niet ver van ons tafeltje en ik kijk met een zeker genoegen naar de vrouwen, die nooit lijken te veranderen.
Een van de vrouwen kijkt mijn kant op en blijft kijken. Ze kijkt scheel en het is niet eenvoudig om te bepalen of ze nu naar me kijkt of langs mij heen. Ik sta op en loop naar haar toe.
Er zit een baby met blonde haartjes op de grond op een doek. Ik kijk van de baby naar de vrouw en vraag haar grinnikend of ze de haartjes volgens Spaanse traditie met kamillethee blondeert.
Waarop ze zegt dat ze het haar van haar kleinzoon gewoon wast, dat hij zo blond is als de vrouw die haar dat zo geleerd had.
Ik moet even slikken en kijk haar aan; ik bedank voor de tijm van zoveel jaar geleden en van de hoop die ze me gegeven heeft, dat ik mijn eerste leven over-leefd heb na een ernstige ziekte en nu aan het tweede bezig ben.
Ze kijkt me grinnikend aan en zegt: “Dat zei ik toch, je eerste voor die mooie kinderen die daar zitten en je tweede voor jezelf.
Wil je prachtige citroenen en de mooiste peterselie? Cactusvijgen? Ik pel ze voor je...............”.
© Gavi Mensch
Uit:”Jerez gezien door groene ogen”
Jerez, 5 mei 2003
.
Vier mei
Het is half acht en er klinkt tromgeroffel op het plein.
Mijn vader heeft
net de vlag uitgehangen, niet helemaal omhoog. Hij wappert sloom voor het raam
van mijn kamertje.
Het tromgeroffel komt steeds dichterbij en bezorgt me kippenvel. Er
klopt iets niet in het ritme van de slagen. De tranen schieten in mijn ogen,
maar ik huil niet. De opgesloten tranen maken rechtsomkeert en verstoppen mijn
keel. Ik slik.
Het tromgeroffel
is nu onheilspellend dichtbij. Ik ga uit bed en kijk uit het raam. De
trommelaars komen net de hoek om. En er achter aan lopen een heleboel mensen
met sombere gezichten en donkere kleren. Ze dragen bloemen en kransen, maar het
blijft een speciaal verdrietig gezicht.
Plotseling ontdek
ik mijn grootmoeder. Ze heeft haar zondagse jas aan en een plechtige zwarte
hoed op. Ze loopt langzaam mee met de mensen die allemaal star voor zich uit
kijken. Ik klop op het raam maar ze hoort het niet en ik durf ook niet harder
te kloppen. Ik mag alleen wakker blijven als ik stil ben.
Ik pak mijn boek
weer op, maar ik durf niet te lezen. Het is een vrolijk boek en vrolijk is niet
goed vandaag. Behalve het steeds minder luide getrommel hoor ik niets. Er is
geen verkeer op straat, ik hoor de treinen niet.
Ik denk dat er
iets mis is.
Angstig kruip ik
uit bed en sluip naar het trapgat en gelukkig hoor ik gedempte stemmen in de
woonkamer. De tranen, die nog steeds in mijn hoofd zitten, glijden langzaam
naar buiten. Luidruchtig haal ik mijn neus op.
Mijn moeder heeft
het gehoord en roept dat ik naar bed moet gaan en dat ze dadelijk de vlag wel
binnenhaalt. Haar stem klinkt hard in de stilte
Na een tijdje
hoor ik mijn vader naar boven komen, hij hoest altijd op de trap.
Hij komt zachtjes
mijn kamer in en ik zie door mijn oogharen dat hij de vlag eerst helemaal omhoog
hijst en daarna naar binnen haalt. Terwijl hij de vlag opvouwt, zucht mijn
vader een vlaag van verdriet mijn kamertje in.
Ik doe net of ik slaap, maar mijn vader zegt zachtjes welterusten en gaat weer naar beneden. Het lijkt een soort geheimpje; hij weet dat ik niet slaap, maar hij verwacht ook geen antwoord. Waarschijnlijk hebben wij geheimpjes, omdat mijn broers geen vlaggenstok voor hun raam hebben.
En morgenochtend komt hij weer de vlag hijsen maar dan helemaal naar boven.
Dan zijn er weer
trommelaars maar vrolijke van Jubal, het muziekkorps.
Dan heb ik geen
tranen in mijn keel maar vlinders in mijn buik.
Want onze vlag en
alle andere vlaggen in de straat én de muziek zijn speciaal voor mij.
Dan lacht mijn vader en geeft me een kus.
©Gavi Mensch
Dordrecht,1958
Jerez, Spanje: 4 mei 2005, 20.05u.
Maastricht, 4-5-2010
zaterdag 1 mei 2010
Visite van de koningin.
Gemopper uit Middelburg, veel last en ongemak en waarvoor nou helemaal?
De koningin komt langs, ze komt op visite. Veel overbodige en voor iedereen onhandige zaken. Het doet een beetje denken aan zo'n ouderwets kinderliedje: "De koningin van Lombardije, die ging uit rije, die ging uit rije…."
Wat is er toch voor bijzonders aan een koningin? Het is niet mijn bedoeling om haar naar beneden te halen, maar ik krijg het ook niet voor elkaar om haar op een voetstuk te plaatsen. Ik heb dat niet zo in me, dat ophevelen van eigenlijk toch maar gewone mensen. Of ze nou Beatrix heten of Benedict of Barack of Jaap of Geert…..
Zelfs gewóne gewone mensen wil ik niet allemaal op visite, waarom zou ik de loper moeten uitleggen voor iemand die als ze tegen of over mij spreekt, het heeft over het volk?
Als Beatrix me een mailtje zou sturen met de vraag of het me uitkomt dat ze langs komt voor een kop koffie en een praatje, zou ik, voornamelijk uit nieuwsgierigheid, 'Ja' zeggen.
Ik wil wel weten wat Bea drijft om maar op die troon te blijven zitten. Maar interessanter is het om te weten hoe het gaat met een andere alleenstaande vrouw met grote kinderen en aanhang en een drukke baan.
Het zou een visite worden zonder gedoe, gewoon even aan tafel, onze vier stevige pootjes eronder en onze ellebogen erop, vooruit voor deze keer mag dat.
Gewoon een mok met lekkere, vers gezette koffie ( geen senseo), een puntje pruimenvlaai ( Maastrichts) en een oranje servetje met rode balletjes.
Vlaai uit de hand, ik heb natuurlijk geen taartvorkjes.
En dan de openingszin:
- Leuk hoor dat we elkaar nou eens persoonlijk treffen-
-Hoe gaat het met je? Eerlijk zeggen! -
-Met mij gaat het redelijk, beetje druk, de kinderen zijn wel uit huis, maar baren toch de nodige zorgen.-
-En als 55+-er maar door blijven werken, tja soms is het wel vermoeiend.-
-Heb jij dat nou ook, zulke moeie benen 's avonds?-
-Ja en dikke voeten-
-Ananas en cranberrythee, dat helpt mij goed en even de benen omhoog.-
-Ik begreep uit je mailtje dat we allebei al meer dan 40 jaar werken, lang wel eigenlijk, met al die dubbele functies.-
-En we doen het toch maar, alleenstaanden, t is niet zo simpel als het lijkt, toch?-
-Je hebt gelijk, hmmm gezellig, even zomaar kletsen met iemand…..-
We zouden een klein uurtje volpraten over onze gemeenschappelijke vrouwenzaken, over de kinderen en onze werkzaamheden, over het alleen zijn en over kunst. Geen woord over politiek, over wereldzaken, niets over de buren of over al die andere ver van ons bed dingen, geen woord! Dat is niet leuk als je ergens even op visite bent.
Als ze weggaat, zie ik weer die twee kuiltjes naast haar glimlach, leuk smoeltje denk ik dan!
Ik loop nog even met haar mee tot aan de auto.
Zij slaat een arm om mijn schouder en bedankt en ik geef haar twee van mijn klinkende kussen op haar rimpelige wang en bedank ook.
We beloven wat vaker te mailen en elkaar op de hoogte te houden van wat er zoals speelt.
En als ze weg rijdt, zwaaien we nog even en dan ga weer naar binnen. Aardig mens, denk ik dan, en ook geen eenvoudig leven. Gewoon 's morgens wachten op de Volkskrant en 's middags op het NRC en voor het naar bed gaan je tanden poetsen en een nachtcrème op de rimpels. En je tussendoor bedenken dat er toch wel veel overbodige rompslomp is in het leven.
Geen voetstukken, geen bewondering voor iemand die ik alleen ken van 'horen zeggen'. Zolang ik die mensen niet persoonlijk op de koffie heb gehad, moeten ze het doen met mijn mening over het geheel, als 'volk' zijnde heb ik daar recht op.
Zo op visite, gaan of krijgen, maakt het niet uit wie de openingszin doet.
©Gavi Mensch
Maastricht 30-4-2010
Foto's van Vincent Mentzel
De koningin komt langs, ze komt op visite. Veel overbodige en voor iedereen onhandige zaken. Het doet een beetje denken aan zo'n ouderwets kinderliedje: "De koningin van Lombardije, die ging uit rije, die ging uit rije…."
Wat is er toch voor bijzonders aan een koningin? Het is niet mijn bedoeling om haar naar beneden te halen, maar ik krijg het ook niet voor elkaar om haar op een voetstuk te plaatsen. Ik heb dat niet zo in me, dat ophevelen van eigenlijk toch maar gewone mensen. Of ze nou Beatrix heten of Benedict of Barack of Jaap of Geert…..
Zelfs gewóne gewone mensen wil ik niet allemaal op visite, waarom zou ik de loper moeten uitleggen voor iemand die als ze tegen of over mij spreekt, het heeft over het volk?
Als Beatrix me een mailtje zou sturen met de vraag of het me uitkomt dat ze langs komt voor een kop koffie en een praatje, zou ik, voornamelijk uit nieuwsgierigheid, 'Ja' zeggen.
Ik wil wel weten wat Bea drijft om maar op die troon te blijven zitten. Maar interessanter is het om te weten hoe het gaat met een andere alleenstaande vrouw met grote kinderen en aanhang en een drukke baan.
Het zou een visite worden zonder gedoe, gewoon even aan tafel, onze vier stevige pootjes eronder en onze ellebogen erop, vooruit voor deze keer mag dat.
Gewoon een mok met lekkere, vers gezette koffie ( geen senseo), een puntje pruimenvlaai ( Maastrichts) en een oranje servetje met rode balletjes.
Vlaai uit de hand, ik heb natuurlijk geen taartvorkjes.
- Leuk hoor dat we elkaar nou eens persoonlijk treffen-
-Hoe gaat het met je? Eerlijk zeggen! -
-Met mij gaat het redelijk, beetje druk, de kinderen zijn wel uit huis, maar baren toch de nodige zorgen.-
-En als 55+-er maar door blijven werken, tja soms is het wel vermoeiend.-
-Heb jij dat nou ook, zulke moeie benen 's avonds?-
-Ja en dikke voeten-
-Ananas en cranberrythee, dat helpt mij goed en even de benen omhoog.-
-Ik begreep uit je mailtje dat we allebei al meer dan 40 jaar werken, lang wel eigenlijk, met al die dubbele functies.-
-En we doen het toch maar, alleenstaanden, t is niet zo simpel als het lijkt, toch?-
-Je hebt gelijk, hmmm gezellig, even zomaar kletsen met iemand…..-
Als ze weggaat, zie ik weer die twee kuiltjes naast haar glimlach, leuk smoeltje denk ik dan!
Ik loop nog even met haar mee tot aan de auto.
Zij slaat een arm om mijn schouder en bedankt en ik geef haar twee van mijn klinkende kussen op haar rimpelige wang en bedank ook.
We beloven wat vaker te mailen en elkaar op de hoogte te houden van wat er zoals speelt.
Zo op visite, gaan of krijgen, maakt het niet uit wie de openingszin doet.
©Gavi Mensch
Maastricht 30-4-2010
Foto's van Vincent Mentzel